Extreemrechts werpt zich de laatste tijd, meer bepaald sinds de financiële crisis van 2008, steeds meer op als grote tegenstander van de globalisering. Maken zij de dromen van de andersglobalisten uit de jaren ‘90 waar?
Sulaiman Addonia moest zijn moeder achterlaten om schrijver te worden. En dat was nog maar het begin. In deze getuigenis neemt hij ons mee op de weg naar – werkelijk – vrije woorden, waarbij de schrijver allerlei onverwachte vormen van censuur moet overwinnen.
Sulaiman was tien toen hij, als Eritrese vluchteling in Soedan, met zijn familie naar Saoedi-Arabië vertrok. Daar leerde hij dat zwartzijn een vloek van God was. Dat zwart kon mooi zijn, maar alleen in kleine dosissen. Dat te veel zwart bezitten, zoals zijn lichaam deed, overdonderde.
De Thé Dansant aan het AfricaMuseum zette het debat over witte cultuur en de exploitatie van zwarte onderdrukking nog eens op de agenda. MO* sloot Twitter even af en las een aantal goed doordachte essays van onder andere Toni Morrison en Ruddy Doom over blackface en culturele plunderpraktijken.
De opzet van het onderstaande ‘is een uitnodiging, geen wedstrijd. Geen identitaire uitsluitingsoefening van wie er al dan niet bij hoort of het meest getroffen is door de witte wereld. Wel een uitnodiging om misschien echo’s van de eigen gemarginaliseerde ervaringen te lezen en zelf vaker te delen; maar evengoed om te luisteren, leren ...
‘We slaapwandelden de Eerste Wereldoorlog in.’ Die dominante visie op het begin van de Grote Oorlog klopt niet, zegt de Indiase auteur Pankaj Mishra. Wie de geschiedenis vanuit het Zuiden bekijkt, ziet dat genocide, concentratiekampen en vooral de blanke suprematie allang aanwezig waren voor 1914.