In november 2022 bereikten de Ethiopische regering en deelstaat Tigray een akkoord: ze zouden de oorlog, die al twee jaar duurde, een halt toeroepen. Maar hoe kwetsbaar is die vrede? En wat betekent het akkoord voor de bevolking? MO* zocht het ter plaatse uit. Dit is deel 1: ‘Oude vrienden, nieuwe vijanden’.

Door de oorlog tussen Israël en Hamas nemen antisemitisme en islamofobie in Europa toe. Maar is elke pro-Palestijnse actie per definitie antisemitisch? Activisten getuigen over toegenomen repressie door politie en politici, ook wanneer hun boodschap er één van vrede is.

‘De eerste dag van de Russische invasie zijn duizenden Oekraïense Hongaren gevlucht naar Hongarije. Het was een nachtmerrie.’ En dat is het nog steeds, want de oorlog maakt deze historische minderheid in Oekraïne tot speelbal van Kiev én Boedapest.

Voor een nieuwe stedelijke en jongere generatie Kirgiziërs betekende de oorlog in Oekraïne een kantelpunt. Zij stellen nu de historische wortels van Rusland in Kirgizië openlijk in vraag. ‘Alles wordt dekolonisatie.’

In vergelijking met hoofdstad Kinshasa is het in Bukavu, in Oost-Congo, nog niet makkelijk om deel uit te maken van de lgbtq+-gemeenschap. MO* sprak met enkele organisaties die daar verandering in proberen brengen.

Twee kunstenfestivals in Oostende openden onlangs het gesprek met artiesten over de koloniale publieke ruimte. Valt Leopold II bijna 115 jaar na zijn dood eindelijk van zijn sokkel?

Een zomer geleden trokken woedende Turken door de straten van Altindag, een district in de Turkse hoofdstad Ankara. Ramen van huizen en winkels van Syrische vluchtelingen sneuvelden. Want de vluchtelingen zijn niet langer welkom in Turkije. Welke sporen hebben de Altindag-clashes nagelaten?

“Tijdelijke” grenscontroles, die Frankrijk sinds 2015 uitvoert, zorgen ervoor dat migranten steeds grotere risico’s nemen om door te reizen in de Europese Unie. Dat stellen ngo’s vast aan de Baskische grens. ‘We hekelen de jacht op migranten en eisen dezelfde voorwaarden voor alle vluchtelingen.’

Izegem, het nijvere stadje aan het kanaal Roeselare-Leie, is het toneel van een groeiende Vlaamse paradox. Werkgevers vragen er met aandrang naar arbeidsmigranten uit Azië en Afrika, terwijl het toenemende succes van Vlaams Belang een afkeer van migratie uitdrukt.  

Voor de Poolse Krzysztof en Barbara was de vluchtelingencrisis lang ver van hun bed. Tot ze een hongerige familie tegenkwamen tijdens een wandeling in het grensgebied met Belarus. Inmiddels hielpen ze al 200 mensen aan eten en onderdak. ‘De grenswachten zeggen dat wij meewerken aan mensensmokkel.’

Door het harde Amerikaanse grensbeleid en het criminele geweld tegen migranten staken steeds meer migranten hun pogingen om de grens over te steken. In plaats daarvan vragen ze asiel aan in Mexico. Maar Mexico is bepaald niet het gedroomde Amerika. ‘Overal zijn ze het slachtoffer van geweld.’

Roma leiden al jarenlang een gemarginaliseerd bestaan in Europa. Racisme is hun dagelijks brood. Ze emigreren met hoop op beter, maar worden in hun nieuwe thuisland snel met de voeten op de grond gezet. MO* sprak met Lulia, een Rom met heel wat praktijkervaring.