MO*blogger Pablo Fernandez is vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen en ziet hoe het aantal mensen uit Oekraïne zonder Oekraïens paspoort de afgelopen weken toenam aan het Klein Kasteeltje in Brussel. Daarbij blijft één vraag hangen: waarom kan de opvang niet dezelfde zijn voor élke oorlogsvluchteling?

Ons land is zo goed als wereldkampioen wat betreft de wettelijke bescherming van mensen met “andere” genderidentiteit of seksuele oriëntatie. En daar mogen we als klein land trots op zijn, schrijft blogger Pablo Alonso.

In een wereld waar hulp aan migranten vaak moeilijk ligt, is bijstand aan mensen die er psychisch helemaal doorheen zitten en op straat leven al helemaal onmogelijk, schrijft MO*blogger Pablo Alonso. Hij zet zich in voor (trans)migranten en andere mensen op de dool. Het bezorgt hem een hulpeloos gevoel.

Een Spaanse Rode Kruis-medewerkster wordt verwenst, bedreigd en beledigd omdat ze een migrant een troostende knuffel gaf. Zover is het ondertussen gekomen. De verdraagzaamheid tegenover mensen die ellende ontvluchten is tot een dieptepunt gezakt, merkt wereldblogger Pablo Alonso.

Je mag het werk niet mee naar huis nemen. Iedereen die met kwetsbare mensen werkt, professioneel of als vrijwilliger, weet hoe moeilijk dat kan zijn. Ook blogger Pablo Fernandez Alonso. ‘Waarom bood ik die man niet wat warmte in dat koude, natte, grijze en onherbergzame Brussel?’

‘I need to rest and to wash my body, please, sir!’ Als vrijwilliger bij Dokters van de Wereld komt Pablo Fernandez Alonso dagelijks in contact met vluchtelingen in ons land en met hun vragen en noden. Maar ook waar je het niet verwacht kom je soms schoonheid tegen, schrijft hij in zijn eerste blog voor MO*.