Heel verfrissend, zo vindt MO*columnist Geert Van Istendael de volslagen afwezigheid van nationalisme bij de Belg — en iedere Vlaming is een Belg. ‘Die afwezigheid van eerbied voor voze symbolen. Die nauwelijks hoorbare spot voor alles wat zich dik maakt.’

De discussie over belastingen is opnieuw actueel. ‘Taxshifts, belastingaftrek, btw omlaag… Het buitelt over elkaar heen’, schrijft MO* columnist Geert Van Istendael. In de 17de en 18de eeuw worstelde de Franse edelman Vauban ook al met de materie. ‘De parallellen met nu vind ik angstaanjagend.’

Geert Van Istendael wil zich niet uitputten in lofbetuigingen aan de zopas overleden schrijver Jeroen Brouwers. ‘Anderen zullen dat de komende dagen doen.’ Niet dat hij ze niet verdient:  ‘Deze ongëevenaarde tovenaar van onze taal heeft recht op tenminste één standbeeld en op ettelijke straatnamen’.

Nu de oorlog in Oekraïne in alle hevigheid woedt, reageert de wereld geschokt op de gruwel. Toch zijn er ook stemmen die zich laatdunkend uitlaten over driekwart eeuw vrede. De weerstand tegen vrede lijkt een modern verschijnsel. Maar, zegt Geert Van Istendael, donderpredikers zijn van alle tijden.

Betekent Oekraïne ‘grensland’ of gewoon 'land, gebied, streek'?,  vraagt Geert van Istendael zich af in zijn column. Wat zeker is, is dat de staat aan de rand van twee machtsblokken ligt en dat het veel verschillende overheersers heeft gekend. ‘De rand is vaker wel dan niet een hachelijke plek.’

Jongens dragen blauw, meisjes roze. Zo wil het cliché. Maar ooit was dat anders, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Wie kan hem uitleggen waar en wanneer het ontspoord is? 'Zou het kunnen dat de ontkerkelijking van Vlaanderen anti-emancipatorisch heeft gewerkt?'

De gedachten van Geert Van Istendael zijn wat verward als ze zijn identiteit(en) proberen te vatten. Maar zijn vaderland, ‘mijn enige, ware vaderland’, is de Nederlandse taal. En die verdedigt hij met hand en tand tegen alle belagers. Vooral tegen belagers van binnen de grenzen.

Ze is nu echt weg, ex-bondskanselier Angela Merkel. Tot de laatste snik bleef ze haar superieure kwaliteiten als wijze almoeder van heel Duitsland tentoonspreiden. MO*columnist Geert Van Istendael blikt terug op haar bewogen leven en carrière.

'Ik verwerp iedere vorm van censuur. Achter censuur schuilt altijd een hang naar dictatuur.' Dat schrijft MO*columnist Geert Van Istendael in zijn loflied voor alles en iedereen, maar vooral voor Pablo Neruda en vertaler Bart Vonck.

De verkiezingen in Duitsland hebben niet meteen geleid tot radicale veranderingen. Angela Merkel verlaat dan wel het politieke toneel, maar, schrijft MO*columnist en Duitslandkenner Geert Van Istendael, dat betekent geenszins dat alles anders wordt ten oosten van Eupen.

Al jaren hoort columnist Geert Van Istendael met stijgende verbazing lieden toeteren dat je geen kennis meer nodig hebt. Dat dat elitair zou zijn. Maar, stelt hij, ‘pas wie leert krijgt de mogelijkheid om klassengrenzen te slechten’.

Lange tijd was columnist Geert Van Istendael ervan overtuigd dat Europa zijn kennis van en ervaring met sociale zekerheid globaal moest exporteren. Tot hij over het battlisme in Uruguay las. ‘Hela makker, omstreeks 1900 stonden ze daar veel verder dan wij met hun herverdelingsdenken.’