Geert Van Istendael heeft een hekel aan canons, maar kon het toch niet laten om een tiental voorstellen te formuleren. Aan te vullen, te vermenigvuldigen, u doet maar. Liefst tweetalig.

Vlaanderen is niet langer het Vlaanderen waarin Geert Van Istendael is opgegroeid. Eén zin uit de onderhandelingsnota van de Vlaamse regeringsvorming doet hem dat definitief besluiten. Organisaties gebaseerd op herkomst of levensbeschouwing zouden niet langer ondersteund worden. En net dat raakt aan de Vlaamse ziel. 

Een paar weken geleden bracht de hooggeleerde en eerbiedwaardige instelling Leopoldina een rapport uit dat heet: “Klimaatdoeleinden 2030: Wegen naar een duurzame beperking van de CO₂ uitstoot”. Geert Van Istendael wilde de dertig pagina’s van die studie wel woord voor woord overschrijven, maar hield het toch bij een eerder beknopte column.  ...

Vorige week werd Ursula von der Leyen voorgedragen als voorzitter van de Europese Commissie. Voor de meeste mensen is ze een nobele onbekende. Geert Van Istendael stelt haar even voor, deze — op en top Duitse — telg van de gegoede Brusselse burgerij.

Geert Van Istendael vernam vorige week dat de internationale editie van de New York Times geen ruimte meer zal geven aan spotprenten na hevig protest over een vermeende antisemitische cartoon. Tegelijkertijd was er in Brussel controverse in lgbtq-kringen over een muurschildering van de Duitse striptekenaar en homo Ralf König. Van Istendael vin ...

Wie in godsnaam was de Australische dichter Les Murray? Voor enkele kranten was zijn dood een slechts kort bericht waard. Geert Van Istendael wijdt er een hele column aan. ‘Hij was één der zeer grote dichters van de twintigste en deels van de eenentwintigste eeuw.’

Na de brand van Notre-Dame de Paris spuiten de hulpbronnen geld om de kathedraal te herstellen. Op Paaszaterdag betoogden woedende gele hesjes in de straten van Parijs en van vele andere Franse steden. Het is maar al te begrijpelijk qu’ils n’étaient pas amusés, zegt MO*columnnist Geert Van Istendael.

Wij allen gebruiken dagelijks elektriciteit. Dag en nacht gebruiken wij elektriciteit en de minsten van ons doorgronden de mysteriën van de stroom. Wie dat poneert, doet de waarheid geen geweld aan.

Een artikel van onderzoeksjournaliste Hind Fraihi herinnerde Geert Van Istendael aan een verhaal dat hij een tijdje geleden geschreven heeft, maar nog niet publiceerde. Fabel? Parabel? Sprookje? Satire? Allegorie? Conte philosophique? Kies zelf maar.

Gatz kent Brussel van de haver tot de gort. Dat toont hij in het nieuwe boek dat hij heeft geschreven; “Molenbeek/Maalbeek”. De ondertitel: “Een Brusselse vertelling.”  Terloops opgemerkt, aan Gatz is een begaafd dialogenschrijver voor onze theaters verloren gegaan.

De keuze van Assita Kanko voor N-VA heeft Geert Van Istendael geheel verrast. Maar het is vooral de onverdraagzaamheid vanuit progressief links die hem zorgen baart. ‘Wat is nog het verschil tussen de hedendaagse linkse progressief en de koloniaal uit de jaren vijftig die tegen zijn boy blafte: zwijg?’

Geert Van Istendael nam deel aan een academische herdenking van de islamitische strijdster voor vrouwenrechten Fatima Mernissi. Hij trok eerder schoorvoetend naar Bozar, maar moest bekennen dat zijn achterdocht onterecht was.