Het belangrijkste nieuws van 2017 (Deel 2)

  • © Lectrr © Lectrr
  • © Lectrr © Lectrr

Het vluchtelingenjaar

Terwijl Zuid-Soedan kreunt onder honger en oorlog, stromen in buurland Oeganda elke dag duizenden vluchtelingen toe. Maar het Oost-Afrikaanse land, dat intussen al meer dan 1,2 miljoen asielzoekers opvangt, weigert om zijn vooruitstrevende vluchtelingenbeleid te herzien.

Vluchtelingen krijgen bij aankomst een stukje land en materiaal om hutten te bouwen. Ze mogen vrij door het land bewegen, en krijgen net zoals de Oegandezen onderwijs en een werkvergunning.

Niet dat alles peis en vree is. Het noorden van Oeganda wordt getroffen door structurele armoede. Het droge seizoen duurt elk jaar langer, waardoor de beschikbare landbouwgrond steeds verder uitgeput raakt. Maar Oeganda barst niet – althans voorlopig. ‘Ooit waren we zelf vluchtelingen. Nu dragen we zorg voor onze Zuid-Soedanese broeders en zusters’, klinkt het.

Het is de mengeling van welbegrepen opportunisme en solidariteit die het Oegandese experiment zo interessant maakt.

Ook eigenbelang speelt mee. Internationale hulporganisaties die in vluchtelingengebied werken, moeten 30 procent van hun middelen investeren in de lokale gemeenschap. Zo pikt de gastgemeenschap meer dan een graantje mee.

Het is precies die mengeling van welbegrepen opportunisme en solidariteit die het Oegandese experiment zo interessant maakt. De ene hand wast de andere. De toekomst zal uitwijzen of het Oegandese model duurzaam is. En misschien zet het land zo nieuwe lijnen uit voor een menselijkere aanpak van vluchtelingen wereldwijd.

(Arne Gillis)

Het jaar waarin de Koude Oorlog terugkeerde

Het aantreden van Donald Trump heeft de relaties tussen de VS en hun zuiderburen helemaal in de tijd teruggekatapulteerd. De toon werd al gezet tijdens de verkiezingscampagne, met de dreigingen dat Trump, eenmaal president, de muur tussen Mexico en de VS verder zou doortrekken en dat ‘Mexico zou betalen’. Een grimmige boodschap aan een 23 jaar oude NAFTA-partner. Maar ook dat vrijhandelsverdrag beloofde Trump overhoop te halen.

Niet-begeleide minderjarige latino’s, vooral uit de probleemdriehoek Honduras-Guatemala-El Salvador, werden het doelwit van strenger migratiebeleid.

Cuba is opnieuw de communistische vijand en de VS zijn weer Uncle Sam met de big stick.

Trump bevroor de minutieus voorbereide dooi in de relaties met Cuba. Cuba is opnieuw de communistische vijand en de VS zijn weer Uncle Sam met de big stick. Voorganger Obama had in 2015 al een pakket sancties uitgevaardigd tegen het dissidente Venezuela, maar onder het presidentschap van Trump zijn daar nog een reeks maatregelen bovenop gekomen.

De Amerikaanse president gaf al te verstaan ‘geen enkele optie uit te sluiten’ om ‘de democratie’ in het Zuid-Amerikaanse land te herstellen. Intussen ruimen de linkse regimes systematisch het veld voor rechtse presidenten die in Washington hun inspiratie komen zoeken. Niets nieuws onder de zon. Maar toch verbijsterend.

(Alma De Walsche)

Het jaar van het vuur

2017 zag meer bosbranden dan ooit de natuur teisteren. Tussen juni en oktober vielen in Portugal ruim 100 doden, in Californië gingen bij veertien branden al bijna 100.000 ha in rook op en werden nagenoeg evenveel mensen uit hun huizen verdreven. Het dodental ligt nog niet vast. Aan het andere eind van de wereld, in Zuid-Afrika, stond in juni de wonderschone Tuinroute in lichterlaaie. Op internet circuleerden schrijnende videobeelden uit Plettenbergbaai en Knysna: ontruimde huizen en brandende bossen.

Waren de Portugese branden aangestoken en het gevolg van menselijke hebzucht en grondspeculatie, zoals eerst gedacht?

Waren de Portugese branden aangestoken en het gevolg van menselijke hebzucht en grondspeculatie, zoals eerst gedacht? Nog tijdens de ramp kwamen in ieder geval duizenden boze burgers op straat om gerechtigheid te eisen. En de inefficiënte aanpak door de overheid aan de kaak t stellen. Het kostte alvast één minister de kop.

Misschien had de natuur dit jaar schoon genoeg van de menselijke roofbouw. In Portugal en Spanje werden temperaturen gemeten van veertig graden en meer. Hoopvol is wel hoe de gewone burger toch steeds herrijst, als een feniks uit de as. In Zuid-Afrika waren bewoners dag een nacht in touw, om met hakbijl en emmer de vlammen te bedwingen. En sociale media gonsden van hulpinitiatieven, om bij te dragen voor nieuwe waterreservoirs of alternatieven om de eerste noden te lenigen.

(Stefaan Anrys)

Het jaar van de vrouw?

© Lectrr

 

Het was een intens jaar voor vrouwenrechtenactivistes (v/m). De eerste reactie op de pussygrabbing Amerikaanse president was de Women’s March. Honderdduizenden vrouwen kleurden in januari Washington roze van de pussyhats. Ook hoop in Brussel: op de internationale She Decides-conferentie zamelden donorlanden en privé-organisaties 181 miljoen euro voor de voortplantingsrechten van vrouwen in ontwikkelingslanden in.

Chili droeg zijn eigen steentje bij. In augustus keurde het Grondwettelijk Hof er het wetsvoorstel van presidente Michelle Bachelet goed om abortus in drie omstandigheden te legaliseren. Vele verschillende vrouwen, en mannen, kwamen dit jaar op voor hun rechten.

Als vrouwelijk Hollywood de Weinstein-bom laat barsten, weten we allemaal dat het niet om een persoon, maar om een ongelijke machtsbalans gaat. Even belangrijk (maar helaas minder trending) als #MeToo om de omvang van misbruik te laten doordringen was de #HowIWillChange-reactie van mannen die in eigen boezem keken. Vrouwen in Latijns-Amerika voegen al jaren de daad bij de hashtag. Tienduizenden namen deel aan de derde Ni una menos (Niet één minder)-manifestatie , een schreeuw tegen het verbijsterend hoge aantal vermoorde vrouwen op het continent.

Maar in 2017 bleek dat machogeweld niet alleen een Latijns-Amerikaans probleem is. 2017, het jaar van de vrouw? We zullen meer nodig hebben dan hashtags en pussyhats, maar #We’veOnlyJustBegun.

(Lisa Couderé)

Het Kalifaatjaar

© Lectrr

 

Het belangrijkste nieuws uit Zuidoost-Azië is de massale verdrijving van de Rohingyas in Myanmar naar Bangladesh, maar dat wist u al. Daarom dit: op 23 mei raakt het Filipijnse leger slaags met islamistische rebellen in het stadje Marawi, op het zuidelijke eiland Mindanao. Al snel blijkt dat de opstandelingengroep trouw heeft gezworen aan IS en deel uitmaakt van een netwerk van gelijkgestemde milities of groepjes in Zuidoost-Azië.

Pas vijf maanden later, op 23 oktober, kondigen de militairen het einde van de operatie aan. Marawi ligt in puin, net als de reputatie van het leger. President Duterte maakt van gewapend bestuur zijn uithangbord, maar blijkbaar lukt het alleen om weerloze en arme drugsgebruikers in de slums af te maken: in anderhalf jaar al meer dan 12.000, naar verluidt. Maar in Marawi ging het om goed bewapende extremisten onder leiding van Isnilon Hapilon, voormalig commandant bij Abu Sayyaf en nu leider van het IS-filiaal in de Filipijnen.

De alarmlichten gingen tot in Indonesië branden, want er zouden in Marawi ook Indonesiërs en Maleisiërs meegevochten hebben Het kalifaat waar de nu gesneuvelde Hapilon van droomde omvatte ook delen van Borneo en Sumatra. Hij was trouwens niet de enige die een nieuw Nusantara of Zuidoost-Aziatisch kalifaat wil stichten. We vrezen dat u daar in 2018 nog meer over hoort.

(Gie Goris)

Dit artikel werd geschreven voor het winternummer van MO*magazine. Voor slechts €28 kan u hier een jaarabonnement nemen!

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.