‘Beetje bij beetje vermoorden we elkaar'

Sociale problemen, vrouwenrechten, AIDS, internationale politiek

Godessa werd drie jaar geleden opgericht door Lady of Shame (Shameema Williams, 24), een zangeres en documentairemaakster die in Kaapstad hiphop workshops voor jongeren organiseerde. Samen met EJ von Lyric (Eloise Jones, 24) en Burni (Bernadette Amansure, 26) besloot ze om het mannelijke hiphopwereldje van de Cape Flats te tonen waar girl power voor staat.
Godessa: ‘We houden ons niet enkel bezig met genderthema’s want dan zouden we al te makkelijk als feministen worden afgeschilderd. Onze aandacht gaat uit naar sociale problemen in het algemeen. We rappen zowel over toestanden in Zuid-Afrika als over mondiale thema’s. Aids, bijvoorbeeld, vormt niet alleen een uitdaging voor ons land maar voor de hele wereld.’
‘In de townships rond Kaapstad zijn problemen als geweld, verkrachtingen, armoede, racisme, drugs en bendevorming nog altijd wijdverspreid. Daarom is het belangrijk om stil te staan bij de veranderingen die de gemeenschap en de regering doorvoeren om de situatie te verbeteren. Langzaamaan beginnen we te begrijpen dat we elkaar aan het vermoorden zijn, beetje bij beetje verandert de houding in ons land. Er moet meer hulp en aandacht komen voor de achtergestelde individuen en gemeenschappen.’
Dat muziek verandering kan brengen, geloven de dames van Godessa rotsvast. ‘Muziek is niet alleen een vorm van entertainment maar ook een belangrijke vorm van communicatie. Met Godessa willen we zowel plezier maken als informatie overbrengen. De uitdaging voor ons en andere muzikanten is om mensen samen te brengen die hetzelfde denken en voelen. Zo worden veranderingen in de maatschappij mogelijk.’
Godessa werkt momenteel aan een debuutalbum, dat in september verschijnt. Hun eerste single, Social Ills, wordt intussen door radiostations in Zuid-Afrika, Engeland, Tsjechië en België de ether in gestuurd. ‘Het nummer gaat over de invloed van de media op onze levensstijl en de keuzes die we elke dag maken. Social Ills neemt ook ons gebrek aan zelfvertrouwen op de korrel en het idee dat de merken die we dragen, bepalen wie erbij hoort en wie niet.’ Op Couleur Café speelt het hiphoptrio met een live band. ‘Verwacht je aan een ruim gamma aan muzikale stijlen, variërend van jazz tot reggae, vermengd met rauwe, realistische teksten. Een optreden van Godessa is een reis doorheen ons leven als Zuidafrikanen.’ (kc)

Belgisch Sociaal Forum: spijtige geldverspilling?

Voor wie het nog niet wist: op zaterdag 10 mei jongstleden ging het Belgisch Sociaal Forum (BSF) door op de Brusselse Albert II-laan. Die bleek echter veel te groot voor het gebeuren: de leegte van de avenue was bij momenten oogverblindend.
Het BSF is de nationale variant van het Wereld Sociaal Forum. Dat brengt in de Braziliaanse stad Porto Alegre onder het motto ‘Een andere wereld is mogelijk’ al drie jaar op rij tienduizenden vertegenwoordigers van ngo’s, vakbonden, boerenbewegingen, en bewogen individuen uit heel de wereld samen om na te denken over een alternatief voor de neoliberale globalisering. Het BSF had echter weinig van het uitbundige en massale van zijn Braziliaanse tegenhanger: de meest optimistische schatting telde 3000 aanwezigen. Als dat de hoogmis van de Belgische andersglobalisten was, dan vormen ze maar een kleine club.
Velen stelden zich dan ook de vraag of de minstens 75.000 euro die het BSF kostte, niet op een veel betere manier besteed konden worden. Het BSF bracht immers vrijwel uitsluitend de incrowd, de al overtuigden bijeen en die zien mekaar sowieso al geregeld zonder dat ze daarom tien grote tenten moeten huren, en een week voordien in allerijl een professionele “regisseur” moeten aantrekken om het geheel alsnog op de rails te krijgen.
Eric Goeman van Attac-Vlaanderen vond dat de andersglobalisten in de toekomst beter drie lokale –lees stedelijke– fora kunnen organiseren in plaats in van één nationaal: ‘Op die manier zouden we er wel in slagen nieuwe mensen te bereiken.’ Al blijft de vraag of zo’n lokale bijeenkomst dan nog evenveel impact kan hebben als een nationale. (jvd)

Mano Mundo zet deur wagenwijd open

Een feestelijke ontmoeting van gelijkgezinden uit alle windstreken: dat is volgens bezoekers de essentie van het Wereld Sociaal Forum in Porto Alegre. Op 10 mei, de dag van het Belgisch Sociaal Forum, bleven de feestgangers achterwege. Die waren er wél op Mano Mundo, een festival dat in hetzelfde weekend in Boom 80.000 mensen bij elkaar bracht. Waarom dan een volgende keer het BSF dan niet gewoon op Manu Mundo laten doorgaan, wordt nu geopperd.
‘Mano Mundo is in elk geval vragende partij’, aldus Bogdan Vandenberghe van 11.11.11. Festivalcoördinator Jo Mast beaamt dat: ‘Het Belgisch Sociaal Forum is inderdaad zeer welkom. Ik ben ervan overtuigd dat het forum op die manier een heel ander publiek kan bereiken. Wij zijn een gezinsfestival dat wereldmuziek combineert met educatie. We richten ons bewust op de nog niet overtuigden –mensen die doorgaans niet erg bezig zijn met wat zich buiten Vlaanderen afspeelt. We voeren promotie via Radio 2 en de Gazet van Antwerpen, en bereiken zo ook de Vlaams Blokkiezer.’
Dat werkt blijkbaar, want dit jaar trok het festival 20.000 mensen op zaterdag en 60.000 op zondag. Het festival is een initiatief van de provincie Antwerpen, Wereldsolidariteit Antwerpen, 11.11.11 en Vaka/Hand-in-hand. Dat Mano Mundo voornamelijk een Antwerpse gebeuren is, verklaart mede waarom het festival, ondanks dat hoge bezoekersaantal, vooralsnog weinig nationale bekendheid geniet.
Het festival is intercultureel in de zin dat het verschillende gemeenschappen de kans biedt hun ding te doen. De Spaans-Andalusische gemeenschap van Boom organiseerde er haar feria (feest), Marokkaanse jongeren uit Lokeren, Boom en Sint-Niklaas bouwden een Marokkaans dorp en dit jaar kreeg ook de Vlaamse cultuur met onder meer Willem Vermandere en het onvermijdelijke pak friet een plaats op Mano Mundo. De komende jaren wil Jo Mast de Chinese gemeenschap, de Indonesiërs en nog anderen voorstellen om hun ‘dorp’ te bouwen op Mano Mundo.
Ngo’s hebben nu al heel wat (gratis) standjes op het festival –Broederlijk Delen had er dit jaar zelfs een heus dorp– maar Mast wil de ngo’s en het BSF graag structureel bij de organisatie betrekken. ‘Hier kunnen de oude en nieuwe sociale bewegingen een zeer breed publiek bereiken: naast de typische wereldmuziekbezoeker hebben we een uitgesproken gezinspubliek.’
Vraag is natuurlijk of er tussen de vele decibels van een muziekfestival door, nog plaats is om te denken, te praten en discussiëren, wat toch wel essentieel is voor een sociaal forum. Mast ziet geen enkel probleem omdat Mano Mundo plaatsvindt op het provinciaal domein De Schorre. ‘Dat is echt een immens terrein. Nu al hebben we overigens rustige plekken op he festival. Er is de speakers’ corner waar mensen spreken en luisteren onder leiding van Ronny Mosuse. Dit jaar lieten we Bekende Vlamingen aan het woord over hun sociaal engagement. Nee, stilte is geen probleem: we hebben zelfs een wereldbibliotheek op het festival.’
Een heikel punt is zeker dat Boom en Mano Mundo erg Vlaams zijn voor een Belgisch Sociaal Forum. Nogal wat Vlaamse andersglobalisten vinden dat niet erg omdat ze sowieso een Vlaams Sociaal Forum verkiezen boven een Belgisch. De ervaring leert immers dat er ook onder andersglobalisten heel wat accentverschillen zijn tussen Franstalig België en Vlaanderen. Een andere wereld is misschien wel mogelijk maar vertrekt sowieso vanuit de bestaande. En toch: hoe geloofwaardig ben je als lokale variant van een wereldforum als je niet eens in staat bent een Belgisch Sociaal Forum vorm te geven? (jvd)