Belgrado is 'Sin City' voor Kroatische en Sloveense jongeren

De jongeren uit de buurlanden arriveren ‘s zaterdags massaal in Belgrado. Ze nemen een goedkoop hotelletje, brengen de dag shoppend door en werpen zich ‘s nachts vol overgave in het onovertroffen nachtleven.

Ik hou van reizen en leer graag nieuwe mensen kennen, zegt de 24-jarige Lena Sasic, een studente uit Zagreb, terwijl ze door de trendy Knez Mihajlova-straat flaneert. Belgrado is de perfecte plaats voor veel fun en goed shoppen, en bovendien, iedereen verstaat je!

Serviërs en Kroaten spreken bijna dezelfde taal. Kroatië maakte net als Slovenië deel uit van het voormalige Joegoslavië. Slovenië werd in 1991 onafhankelijk; na een burgeroorlog die duurde tot 1995 werd ook Kroatië zelfstandig.

Onder veel mensen in voormalig Joegoslavië heerst het vooroordeel dat Kroaten en Serviërs weinig uitstaans met elkaar hebben. Maar in Belgrado valt daar weinig van te merken. Lena Sasic: De mensen kijken me gewoon nieuwsgierig aan als ze mijn accent uit Zagreb horen. De meesten zeggen ‘welkom, het doet zoveel deugd om dat weer te horen’.

Tussen Belgrado en Zagreb ligt een 400 km lange snelweg, modern maar grotendeels verlaten. Het verkeer heeft nog steeds niet het peil van voor de burgeroorlog bereikt. Jonge Kroaten komen naar Belgrado per auto, bus of trein. Reguliere bus- of treinverbindingen werden pas enkele jaren geleden hersteld.

Lana’s vriendje Maja Matic (25) is meer een liefhebber van het nachtleven. In Zagreb heb je geen bootclubs die openblijven tot de vroege uurtjes, zoals hier in Belgrado. De mensen zijn hier relaxter dan bij ons. Waar in Belgrado de Sana en de Donau samenvloeien, liggen honderden bootrestaurantjes en nachtclubs naast elkaar te dobberen. De live groepjes spelen er alles, van zigeunermuziek tot Servische folk en jazz. De clubs worden door zowel het jongere als het oudere publiek aangedaan. De clubs bezorgden Belgrado een nieuwe bijnaam: Sin City.

Belgrado is goedkoper dan de meeste andere steden in de regio. De meeste bekende merken zijn er goedkoper te vinden. In de winkels krioelt het van de buitenlandse koopjesjagers. Met zijn twee miljoen inwoners is Belgrado de grootste stad in de Balkanregio.

Terwijl jonge Kroaten pas onlangs Belgrado hebben ontdekt, vieren hun Sloveense generatiegenoten al sinds 2000 nieuwjaar in de regionale metropool. Dit jaar waren er dat 35.000, een record.

Servië opende de grenzen voor zijn buren in 2000, nadat voormalig president Slobodan Milosevic de macht verloren had. Zijn regime leidde Servië naar de oorlogen van de jaren ‘90, dat de Serviërs de reputatie bezorgde van oorlogszuchtige en wrede mensen. Propaganda in Kroatië en Bosnië versterkte dat beeld nog.

Belgrado is compleet het tegenovergestelde van wat ons erover werd verteld, zegt Janja Bacic uit Zagreb verbaasd. En toch vertel ik mijn ouders niet dat ik hier wel eens een weekendje doorbreng, ze zouden compleet beginnen ‘freaken’. Veel Kroaten haten Servië gewoon, of krijgen al kippenvel bij de gedachte dat ze het zouden bezoeken. Ik vertel mijn ouders dus liever dat ik aan de (Adriatische) kust zit.

Janja’s voorzichtigheid is niet geheel onterecht. Veel Kroaten stuurden kwade lezersbrieven naar de kranten toen die schreven dat hun kinderen naar Belgrado trokken. Iemand stelde dat dergelijke excursies de Kroatische jeugd vergiftigen, een andere dat ze dreigden Kroaten mee te slepen in een nieuwe, maar onmogelijke vriendschap met de Serviërs.

Vele anderen zien er wel de voordelen van in. Er staat een nieuwe generatie klaar, die niet doordrongen is van ideologie, haat, angst of oorlog, oordeelt Stjepan Gredelj, professor sociologie aan de universiteit van Belgrado. Zelf is hij een Kroaat die opgroeide in Belgrado.


De jeugd leeft gelukkig niet in het verleden. Hoe meer contact ze hebben, hoe beter ze elkaar leren kennen. De banden opnieuw aanhalen is een goed begin, al groeit het uit nieuwsgierigheid naar hoe het nachtleven elders is. (JV/PD)