China niet eensgezind over klimaatstandpunt

China staat voor een dilemma. Moet het land, ‘s wereld grootste producent van broeikasgassen, zijn groei inperken om de wereld te helpen de klimaatverandering onder controle te krijgen? Dat zou wel kunnen leiden tot meer werkloosheid, minder perspectieven voor de ruim 200 miljoen arme Chinezen en misschien zelfs tot sociale onrust. Anderzijds is het duidelijk dat verder groeien zonder voldoende acht te slaan op het milieu, de fundamenten van de toekomstige Chinese welvaart ondergraaft. China lijdt nu al onder de gevolgen van de klimaatverandering. Vier weken voor het begin van de klimaatconferentie in Kopenhagen (7 - 18 december) is China er nog niet uit.

Academisch schisma

Naar buiten toe hamert Peking erop dat China nog altijd een ontwikkelingsland is en dat de industrielanden niet kunnen eisen dat het zijn economische groei afremt om het klimaat te redden. Een deel van de academische wereld in China levert sterke argumenten voor dat standpunt.
Het Instituut voor Milieu-economie van de Renmin-universiteit in Peking voorspelde in september dat strenge uitstootbeperkingen China tegen 2050 zeven procent van zijn bruto binnenlands product kunnen kosten. Als China zich enkel aan doelstellingen moet houden die toegesneden zijn op zijn economische situatie, kan de kost beperkt blijven tot 2,3 procent. Voorlopig wil China zichzelf dan ook alleen verplichten tot doelstellingen om het aandeel van hernieuwbare energie in zijn energiemix op te trekken en de energie-efficiëntie van zijn industrie te verbeteren en maatregelen om exportproducten minder energie-intensief te maken.
Maar andere Chinese academici voeren aan dat dergelijke ingrepen niet volstaan en op termijn nadelig zullen uitdraaien voor China. Ze pleiten voor Chinese uitstootbeperkingen. Volgens Hu Angang, een prominente econoom en professor aan de Tsinghua-universiteit in Peking, is China een van de grootste slachtoffers van de klimaatverandering. China heeft de afgelopen jaren te maken gekregen met meer droogtes, stormen, en overstromingen. Als die trend zich doorzet, zullen steeds meer boeren in de armoede belanden, terwijl het moeilijker wordt andere plattelandsbewoners uit de armoede te halen.

Terugverdieneffect

Hu Angang was betrokken bij een rapport dat de hulporganisatie Oxfam en de milieuorganisatie Greenpeace deze zomer in China publiceerden. Daarin voeren academici en milieuactivisten aan dat de kost van maatregelen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, ten minste gedeeltelijk zal worden terugverdiend doordat China minder zal moeten uitgeven aan hulpverlening en heropbouw na milieurampen. “De klimaatverandering bestrijden is in het belang van China”, concludeert Hu.
Volgens de studie van Oxfam en Greenpeace dreigt de klimaatverandering de droogte in het noorden en westen van China te doen toenemen, terwijl het zuiden en oosten meer te maken zullen krijgen met overstromingen. Beide ontwikkeling kunnen de al ernstige erosie in China nog in de hand werken. Ook de publieke opinie in China maakt zich al ernstig zorgen over dat scenario.
Tegelijk staat China onder sterke buitenlandse druk om meer te doen. Met name de VS proberen China mee in het bad te trekken. De VS schatten dat de gemiddelde temperatuur op aarde met 2,7 graden Celsius zal stijgen als alle landen hun uitstoot van broeikasgassen met 80 procent verminderen maar het gebruik van steenkool en aardolie in China blijft doorgroeien zoals dat de voorbije jaren het geval was.