Cirkels van stilte die toch spreken

Wekelijks vormen mensen in een aantal Belgische steden een cirkel van stilte. Allochtonen en Belgen samen, in solidariteit met vluchtelingen en mensen zonder papieren. Het initiatief startte in Brussel, maar ondertussen zijn er al cirkels in Brussel, Verviers, Sint Niklaas, Liège, Antwerpen, Arlon, Veurne, La Louvière, Izegem, Mons, Roeselaere, Hasselt, Louvain-la-neuve, … Vanavond is het weer zo ver.
Het Gents Overleg Vluchtelingen besliste eind februari om de actie ook in Gent te organiseren. Carla Ronkes, een van de initiatiefnemers in het Gentse: ‘Toen was er nog twijfel: kunnen genoeg mensen tijd maken om elke week om 18u samen te komen? Het doel was belangrijk genoeg om het te proberen. De vrees bleek ongegrond. Wekelijks komen vele vrijwilligers naar de cirkel. Zij geven elkaar de bevestiging dat echte solidariteit nog bestaat.’
Waarom die stilte? Ronkes: ‘Omdat alles al gezegd is. Toch is er nog steeds nood aan een volwaardige oplossing. Het is een kalme bijeenkomst, zonder scanderen of tromgeroffel. Dat trekt minder de aandacht en lokt weinig publiek. De voorbijgangers zijn nochtans diep onder de indruk.’

Cirkels van Stilte is een nationale actie, maar wordt niet gedragen door grote ngo’s. De mensen komen bijeen vanuit heel veel verschillende plaatselijke verenigingen. In Gent bijvoorbeeld waren de medewerkers van het eerste uur de Werkgroep Vluchtelingen Gent, Unie van Mensen zonder Papieren (UDEP),Victoria De Luxe, de Protestantse Rabotkerk, Kerkasiel Anders De Tinten, De Sloep, Kerkwerk Multicultureel Samenleven, … Zij verspreidden de oproep. Wekelijks sluiten zich nieuwe verenigingen en vrijwilligers aan. De eerste week waren ze met 50, de derde week al 120. Elke week neemt een andere vereniging de organisatie in handen.
Een actiegroep zorgde voor een mooi logo met de foto van een migrante met een vraagteken op de plaats van de mond. Iemand zorgde voor het motto “Stilte is het verschil tussen niks zeggen en alles al gezegd hebben” van dichter Herman De Coninck. Anderen maakten een witte band, waarlangs alle aanwezigen zich kunnen aansluiten bij de cirkel. Weer anderen maakten grote witte vraagtekens.
Carla Ronkes: ‘Dit geeft een kleurrijk beeld van de vele mensen die met het vluchtelingenprobleem begaan zijn. Er leeft nog veel solidariteit in ons land, al is het niet bij de grootste roepers. De media besteedden er nog maar weinig aandacht aan. Toch betuigden ook al bekende Vlamingen hun sympathie. In Gent verontschuldigden zelfs Bisschop Luc Van Looy en Burgemeester Daniel Termont zich, omdat ze niet aanwezig kunnen zijn.’
Heel wat deelnemers vinden dat 2008 het jaar van de regularisatie moet worden. Ronkes: ‘We moeten nu volhouden. Nu we aan de vooravond staan van een nieuwe regering.’ Op 19 maart, even voor Pasen, komt er in Brussel een nationaal actiemoment dat de aandacht moet vestigen op de solidariteit in al die steden. Een delegatie zal een gesprek vragen met Yves Leterme. Ronkes:’De politici moeten beseffen dat het niet om kleine versnipperde initiatieven gaat. De oproep tot een sociaal beleid leeft in heel het land. In Noord en in Zuid.’