Een lege kom

Diversiteit is een blijvende en groeiende werkelijkheid, en maatschappelijke problemen zullen we in de toekomst gewoon samen moeten aanpakken en oplossen.
‘Was je niet liever thuisgebleven? Had je de oceaan niet moeten laten, breed als hij is, en heb je onze kou dan nooit gehaat? Dichtbij de evenaar is de maan een boot, een hand, een kom. Daar kan wat in. Veel zorg. Hier niet.’ Met deze verzen begint Bart Moeyaert zijn Antwerpse stadsgedicht naar aanleiding van de moordaanslag op Songül Koç en de moord op Luna Drowart en Oulemata Niangadou. Hij verwoordt de verbijstering en machteloosheid die gedeeld worden door talloze Antwerpenaars, Vlamingen, Belgen, Malinezen, Turken en anderen die van de schietpartij op 11 mei gehoord hebben. Sinds die fatale dag zijn pers en politiek, burgers en bewegingen bezig met racisme en vreemdelingenhaat. Terecht, want het was de hoogste tijd dat paal en perk gesteld werd aan de vanzelfsprekendheid waarmee racistische uitspraken gedaan worden door zowel het Vlaams Belang als de tooghangende Vlaming. Diversiteit is een blijvende en groeiende werkelijkheid, en maatschappelijke problemen zullen we in de toekomst gewoon samen moeten aanpakken en oplossen.
Door de collectieve verontwaardiging is er zo goed als geen aandacht voor de redenen die Oulemata en Songül hadden om in Antwerpen te zijn. Waarom waren zij niet thuisgebleven, waar de maan een boot, een hand, een kom was? De Malinese krant L’ Essor roemt Oulemata, in een bericht over haar begrafenis, om haar ondernemende geest, haar moed en haar bereidheid om extra inspanningen te doen voor haar moeder Mamatina en vader Alou.
Migreren is voor ontelbaar veel jongeren uit het Zuiden de enige manier om zowel hun eigen ambities waar te maken als een bijdrage te leveren tot het welzijn van de rest van de familie. De wereldwijde kloof tussen arm en rijk werkt als een turbo op de oeroude neiging van mensen om hun toekomst voorbij de horizon te zoeken. Volgens recente cijfers van de Verenigde Naties is het aantal internationale migranten de voorbije kwarteeuw verdubbeld tot 191 miljoen mensen. Europa is in die beweging zeker zo belangrijk geworden als bestemming als Noord-Amerika. In 2001 bedroeg de netto immigratie in Europa 3 op 1000 inwoners, tegenover 3,1 in de VS. Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie telt Europa nu 56,1 miljoen migranten tegenover 40,8 miljoen in Noord-Amerika.
 ‘Het aantal mensen dat zal proberen migreren van het ene land naar het andere zal in de komende jaren blijven stijgen als gevolg van verschillen in ontwikkeling en demografie en omwille van verschillen in de kwaliteit van bestuur’, schrijft de Global Commission on International Migration in haar eerste aanbeveling voor de grote VN-Conferentie over internationale migratie in september. Met andere woorden: terwijl u dit leest, staan er alweer honderden Oulematas en Songüls klaar om de oversteek te wagen. Van Afrika naar Spanje, van Azië naar Groot-Brittannië, van Mexico naar de VS, van Birma naar Thailand, van Nigeria naar Zuid-Afrika.
regeringen van de rijke landen kunnen niet wachten op de conferentie van september om te antwoorden op de uitdagingen die migratie met zich meebrengt. Ze worden tot daden aangezet door de angst- en afkeerreacties van hun eigen kiezers, maar in toenemende mate ook door acties van sans papiers en de roep om gelijkwaardigheid van allochtone jongeren.
Honderdduizenden illegalen kwamen op straat in de VS, duizenden mensen zonder wettige verblijfspapieren zijn betrokken bij kerkasiel in België. Migratie bepaalt de politieke agenda in Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland. In die landen wint de idee terrein dat we behoefte hebben aan hooggeschoolde migranten, terwijl men steeds hogere muren optrekt om laaggeschoolde migranten tegen te houden. In concreto betekent zo’n aanpak dat de EU probeert te profiteren van de investeringen die arme landen doen in hun best and brightest brains om de Europese welvaart in stand te houden. Dat daardoor de globale ongelijkheid vergroot wordt, en dus de impuls voor ongecontroleerde migratie groeit, wil men niet zien. Oulemata, dichtbij de evenaar is de maan een boot, een hand, een kom. Daar kan wat in. Veel zorg. Hier blijkbaar niet.
Reageer via info@mo.be

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.