Europa en ontwikkelingslanden trekken klimaatonderhandelingen weervlot

De onderhandelingen lopen beter en we zijn overtuigd dat we een goed
resultaat zullen boeken, verklaarde de Deen Thomas Becker dinsdag. Becker
vertegenwoordigt de Europese Unie op de COP-8 zoals de conferentie officieel
heet. Onder de industrielanden is de Europese Unie de grootste voorstander
van het protocol van Kyoto - de vijftien hebben de tekst zonder uitzondering
geratificeerd. Japan heeft dat ook al gedaan, zij het zonder veel
enthousiasme, maar Rusland en Canada laten nog op zich wachten. Omdat de VS
het verdrag vierkant afwijzen, is de steun van Canada en Rusland absoluut
nodig - het verdrag kan immers maar in werking treden als het geratificeerd
is door industrielanden die in 1990 samen minstens 55 procent van alle
broeikasgassen produceerden die toen door de geïndustrialiseerde wereld
werden uitgestoten. De Canadese milieuminister David Anderson heeft nog eens
bevestigd dat zijn land Kyoto dit jaar nog wil ratificeren, maar over een
gelijkluidende belofte van Rusland die al uit september dateert, zijn
twijfels gerezen.

Dat de conferentie in New Delhi niet op wieltjes loopt, wordt vooral aan de
VS toegeschreven. De belangrijkste klimaatonderhandelaar van de VS, Harlan
Watson zetelt samen met zijn medewerkers als waarnemer in het bestuur van de
conferentie, en wordt ervan beschuldigd nieuwe afspraken de uitvoering van
het protocol van Kyoto stokken in de wielen te steken. Maar volgens Becker
blijft de EU de naïeve hoop koesteren dat het verdrag door genoeg
industrielanden geratificeerd wordt. Becker bevestigde ook nog eens dat de
EU haar financiële beloften zal waarmaken. Tijdens de COP-6-conferentie van
juli 2001 in Bonn verklaarden de EU, Canada, IJsland, Noorwegen en
Zwitserland zich bereid vanaf 2005 elk jaar 410 miljoen dollar te investeren
in projecten om de klimaatverandering tegen te gaan of de effecten ervan te
temperen. Dat geld is bedoeld voor de ontwikkelingslanden. Het kan een goede
investering worden - volgens het VN-Milieuprogramma kunnen toenemende
klimaatcatastrofes als gevolg van de opwarming van de aarde de komende tien
jaar 150 miljard dollar per jaar gaan kosten.

Die ontwikkelingslanden hebben er samen met China op aangedrongen dat er in
de Verklaring van Delhi een dringende oproep zou komen aan alle landen die
het protocol van Kyoto nog niet hebben geratificeerd om dat zo spoedig
mogelijk te doen. Ze willen ook een speciale vermelding van de Minst
Ontwikkelde Landen en de Kleine Eilandstaten in de verklaring, omdat die
naar alle waarschijnlijkheid het zwaarst zullen lijden onder de
klimaatverandering.

Het protocol van Kyoto is al door 96 landen geratificeerd - de meerderheid
daarvan bestaat uit ontwikkelingslanden. In een eerste fase die zeker tot
2012 loopt, worden de ontwikkelingslanden nog niet verplicht hun uitstoot
van broeikasgassen te verminderen. Maar vooral Japan en de VS dringen er op
aan dat de arme landen toch al engagementen aangaan. De G-77, het
samenwerkingsverband tussen alle ontwikkelingslanden die in de VN
vertegenwoordigd zijn, stelt dat alle landen behandeld moeten worden gelet
op hun mogelijkheden. De Braziliaanse onderhandelaar Fabio Feldman geeft
toe dat de G77 verdeeld is over de vraag of de ontwikkelingslanden voor zich
zelf al reductiedoelstellingen zouden moeten vastleggen. Maar alle
ontwikkelingslanden vinden dat nu prioriteit moet worden gegeven aan de
overdracht van technologieën en het sneller verlenen van financiële bijstand
om hen in staat te stellen zich aan te passen aan de gevolgen van de
opwarming van de aarde.

De Organisatie van Olie-exporterende Landen (Opec) vraagt ook hulp voor de
aanpassing aan het negatieve effect van de maatregelen tegen het
broeikaseffect. Als de wereld minder fossiele brandstoffen gaat verbruiken,
zal de vraag naar en de prijs van olie en aardgas waarschijnlijk dalen.
Volgens Becker zit de EU ermee verveeld dat sommige oliebaronnen mikken op
een conferentie die geen resultaten oplevert, maar wil de Unie wel oog
hebben voor de reële problemen die landen kunnen ondervinden omdat hun
economie helemaal op de exploitatie van olievoorraden is gericht.