Groot-Brittannië kiest voor rechtstreekse begrotingssteun aanallerarmste landen

2002 lijkt wel het jaar nul voor de Britse ontwikkelingssamenwerking. In
februari loodste Clare Short een wet door het parlement die de gebonden hulp
illegaal maakt - dat zijn programma’s die als voorwaarde stellen dat Britse
bedrijven betrokken worden bij de uitvoering van Britse ontwikkelingshulp.
Die International Development Act stelde ook duidelijke prioriteiten: het
hoofddoel van ontwikkelingshulp moet armoedereductie zijn. Dat lijkt erg
evident, maar het Britse beleid heeft nu tenminste een duidelijke prioriteit
en de resultaten ervan kunnen aan het eind van de rit nauwkeurig opgemeten
worden aan de Millenniumdoelen van de Verenigde Naties voor 2015 -
bijvoorbeeld de halvering van de armoede.

In juli maakte premier Tony Blair extra miljarden vrij voor
ontwikkelingshulp: hij trok de begroting op van 0,32 procent van het bruto
binnenlands product tot 0,4 procent. De komende vier jaar gaat het Britse
budget omhoog van 5,2 miljard dollar naar 7,7.

Nu wil Short het ontwikkelingsbeleid heroriënteren. Ze wil af van het
ouderwetse idee dat overheidsprojecten en ministeries geen goede partners
zijn. Het is gebruikelijk geworden om projecten op te zetten buiten het
overheidssysteem maar dat ondergraaft de slagkracht van de staat verder.
Short wil ontwikkelingsgeld gebruiken om regeringsbegrotingen rechtstreeks
te steunen. Rechtstreekse begrotingssteun aan regeringen die toegewijd zijn
aan armoedebestrijding helpt de lokale instellingen versterken, zegt Short.

Het nieuwe beleid wordt nu al toegepast in Afghanistan en Pakistan. De
Britse ontwikkelingsprojecten hebben daar expliciet politieke
doelstellingen. In Pakistan worden er Britse ponden gepompt in de opbouw van
een openbaar onderwijsnetwerk dat een tegengewicht kan bieden tegen de
islamitische Madrassah, die in het verleden vaak een kweekvijver waren voor
religieus extremisme. In Afghanistan wordt het onderwijs voor vrouwen
gepromoot en ontvangt de Afghaanse regering geld om de veiligheid rond de
steden te waarborgen.

Short wil nu een boodschap uitdragen aan de Europese Unie en de focus
verbeteren van het Europese budget voor ontwikkelingshulp, dat een vierde
van het Britse ontwikkelingsbudget opslorpt maar een steeds kleiner aandeel
uitgeeft aan de armste landen. De EU investeert vooral in de landen van
Centraal- en Oost-Europa en de Maghreblanden en dat zint Clare niet.