'Groot deel oceanen moet twintig jaar dicht voor visserij'

Als we niet willen dat alle commerciële vissoorten uitsterven en er straks alleen nog plankton in de oceanen zit, zijn er wereldwijd radicale maatregelen nodig in de visserijsector. Canadese experts pleiten voor een totaal vangstverbod in grote delen van de wereldzeeën en het afschaffen van de forse steun die rijke landen aan hun vissers verlenen.

Volgens Daniel Pauly, een gerenommeerd visserijexpert uit Canada die jarenlang voor het International Centre for Living Aquatic Resource Management (ICLARM) in Manila heeft gewerkt, wordt er momenteel twee tot drie keer meer vis uit de oceanen gehaald dan verantwoord is. Verscheidene commercieel interessante soorten staan daardoor op het punt uit te sterven. Volgens Pauly zou er best 10 tot 20 jaar helemaal niet meer gevist worden in een derde tot de helft van de wereldzeeën om de situatie weer recht te trekken. Momenteel is maar een fractie van de oceanen op die manier beschermd.

Pauly reageert op de ophefmakende studie van Duitse en Canadese onderzoekers die vorige maand werd gepubliceerd en in heel de wereld weerklank kreeg. De auteurs stellen dat de industriële visserij de bestanden van alle grote vissoorten als kabeljauw, heilbot, tonijn, zwaardvis en verscheidene haaiensoorten de voorbije halve eeuw met meer dan 90 procent heeft doen achteruitgaan. De studie, waaraan 10 jaar gewerkt werd, is nog veel alarmerender dan de al uit 1994 daterende schatting van de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) dat 70 procent van alle commerciële vissoorten overbevist worden.

De verdwijning van de grote vissen heeft dramatische gevolgen voor de ecologie van de zeeën, maar ook voor visserijsector zelf, en vooral dan voor de ambachtelijke vissers in de ontwikkelingslanden. Ook de voedselveiligheid van arme mensen komt erdoor in gevaar - zeevis was lang een goedkope bron van proteïnen, maar daar begint nu al verandering in te komen. De gevolgen kunnen moeilijk overschat worden: in de ontwikkelingslanden is vis voor ongeveer een miljard mensen de belangrijkste eiwitleverancier en verschaft de visserijsector direct of indirect aan zowat 150 miljoen mensen werk.

Politiek is het afsluiten van een groot deel van de wereldzeeën voor de visserij momenteel nergens verkoopbaar. In de ontwikkelingslanden zou een verregaande vangstbeperking ook enorme sociale problemen oproepen. Volgens Meryl Williams, de directeur van het World Fish Center in het Maleisische Penang, zal het heel moeilijk zijn de hoeveelheid vis te verminderen die door landen als Bangladesh, de Filipijnen en Maleisië wordt bovengehaald. Met westerse hulp hebben dergelijke landen al in de jaren 60 en 70 een industriële visserijvloot uitgebouwd. De landen van het zuiden vangen daardoor nu al meer dan de helft van de vis die wereldwijd aan wal wordt gebracht. Een groot deel daarvan wordt wel naar de rijke landen geëxporteerd.

De grote vraag vanuit de rijke landen en de toenemende schaarste in de wereldzeeën drijft de prijzen op. Voor sommige arme mensen is zeevis al niet meer betaalbaar. Van dat effect merken wij in het noorden niets, zegt Pauly.
Ook de vissers krijgen het steeds moeilijker. Conflicten over visserijrechten en vangstbeperkingen doen op elk niveau de spanning hoog oplopen, oordeelt Williams. Volgens haar zal het aartsmoeilijk zijn die problemen aan te pakken.

Williams vindt dat de rijke landen in elk geval meteen een begin zouden moeten maken met het afbouwen van de subsidies in de sector. Volgens de Wereldbank vloeien er elk jaar wereldwijd 11 tot 17 miljard euro subsidies naar de visserijsector. Europa en Japan nemen daarvan het grootste deel voor hun rekening. Milieuorganisaties argumenteren al jaren dat die overheidssteun een belangrijke rol speelt in de overbevissing.

Ook Pauly is van oordeel dat er alleen hoop is voor de oceanen als er minder vissersschepen en minder vissers komen. Maar vooral in de ontwikkelingslanden is dat een verre droom. Veel boeren die hun land kwijtspelen of door de droogte gedwongen worden naar de kusten uit te wijken, zien de visserij vaak als een laatste vluchtheuvel.

+WorldFish Center (http://www.worldfishcenter.org/)
+U.N. Food and Agricultural Organization (http://www.fao.org/fi/default_all.asp) +Studie (http://ram.biology.dal.ca/depletion/)

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.