Hallo satelliet: Al-Manar

Is Hezbollah dan geen terroristische organisatie? ‘Larie en apekool’, zegt Mhamed. ‘Zie ik eruit als een extremist?’ Mhamed is blank, draagt een wit T-shirt en een jeansbroek. ‘Ook zij is sjiiet’, zegt hij en wijst naar het meisje met geblondeerd haar dat de klanten bedient. ‘De mensen die een explosievengordel dragen en zich in een moskee laten ontploffen, dat zijn terroristen. Hezbollah verdedigt ons land tegen een aanval van een buitenlandse macht. Sjiieten en niet-sjiieten, iedereen kijkt naar Al-Manar.’
Ahmed, een Antwerpse winkelier met roots in Libanon, kijkt nooit naar Al-Manar. Hij is soenniet. ‘Ik ben voor Hezbollah wanneer de wapens opgenomen worden om het land te verdedigen maar ik ben niet voor Hassan Nasrallah als hij zijn spirituele en politieke heil in Iran zoekt.’ Volgens Ahmed kijken alleen sjiieten naar Al-Manar.
Veel Arabischsprekenden in België hebben de zender, die in 1991 van start is gegaan en sinds 2000 via satelliet te ontvangen is, ontdekt of herontdekt naar aanleiding van de oorlog tussen Israël en Hezbollah in de zomer van 2006. De zender kwam met actueel nieuws van het front en sprak harde taal tegen Israël.
Maar het is precies die harde taal die Al-Manar ongewenst heeft gemaakt in een aantal westerse landen. In 2004 heeft de VS het televisiestation op de lijst van terroristische organisaties gezet. In dezelfde periode werd de zender in Frankrijk en Spanje verboden. In andere landen zoals Nederland, Canada en in Australië kreeg het televisiestation geen licentie om uit te zenden.
Ook in ons land zorgde Al-Manar voor hete discussies. In Vlaanderen kreeg voormalig mediaminister Geert Bourgeois een parlementaire vraag om de zender uit de ether te halen. Maar in tegenstelling tot Frankrijk en Nederland kan Vlaanderen geen satellietzenders blokkeren, omdat we geen lokale satellietverdeelpunten hebben, klonk het toen vanuit het kabinet van minister Bourgeois.