Hoge Noorden vergeven van zware metalen

De gifstoffen, waaronder kwik, PCB’s en DDT zijn afkomstig van de vervuilende industrie uit het zuiden en komen in het poolgebied in de voedselketen terecht. Recent wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat kwik dat rondzweeft in de lucht wordt afgezet op de bodem wanneer na de lange poolwinter voor het eerst de zon weer boven de horizon verschijnt. De gifstoffen lossen vervolgens op in het water en komen via de voedselketen terecht in de vetlagen van walvissen, zeehonden en vissen die voor de Inuit de belangrijkste voedingsbron vormen.

We zijn een volk van jagers en vissers die elke dag voor ons voedsel de natuur intrekken, zegt Sheila Watt-Cloutier, voorzitster van de Inuit Circumpolar Conference (ICC). De organisatie vertegenwoordigt 150.000 Inuit, in de volksmond ook wel eskimo’s genoemd, die het poolgebied in Canada, Alaska, Groenland en Siberië bevolken. Voor ons is dit niet enkele een milieuprobleem, maar een kwestie van gezondheid. Wanneer we ons voedsel niet meer van het land kunnen halen, verliezen we ons cultureel erfgoed.

Volgens het rapport hebben de Inuit in Canada het hoogste kankergerelateerde sterftecijfer van alle bevolkingen in het hoge noorden van de Verenigde Staten, Rusland, Noorwegen, IJsland Zweden, Finland en Denemarken. Op de Faroer-eilanden hebben kinderen van wie de moeders veel kwik binnenkrijgen een lager geboortegewicht, groeistoornissen, problemen met visuele herkenning en gebreken in de psychomotorische ontwikkeling. Bij Inuit-vrouwen werden verder PCB-concentraties gemeten die meer dan het dubbelen bedragen van wat als veilig wordt beschouwd.

Ook grote zoogdieren ondervinden gezondheidsproblemen. IJsberen krijgen minder jongen, en steeds meer berenpuppies sterven na de geboorte. De organische gifstoffen (POP’s) hebben een negatieve impact op het zenuwstelsel en de voortplanting van poolvossen, zeehonden, orka’s, bruinvissen en vogels. Ondanks alles blijft het ICC de Inuit aanbevelen op jacht te gaan en de kinderen borstvoeding te geven. We denken dat de voordelen nog altijd opwegen tegen de risico’s, zegt Tenge Ferry, adviseur bij ICC, De enige oplossing is ervoor te zorgen dat er minder vervuiling wordt geproduceerd.

In 2001 werd in de Zweedse hoofdstad Stockholm een verdrag ondertekend om de 12 meest schadelijke organische vervuilers (POP’s) uit de wereld te helpen. Canada heeft het verdrag geratificeerd, Rusland en de Verenigde Staten echter nog niet. De afspraak zegt echter niets over vervuiling door kwik, een probleem waarvan de omvang pas recent duidelijk werd. Kwik is een gifstof voor het zenuwstelsel en schaadt vooral de gezondheid van kinderen. De uitstoot van kwik, vooral door het verbranden van kolen en stookolie, stijgt in China en de rest van Azië. In Europa en Noord-Amerika is de kwikvervuiling aan het dalen.