Hulporganisaties kritisch over herziening Europees suikerregime

Het huidige beleid wordt al jaren bekritiseerd, omdat het de boeren in ontwikkelingslanden zou benadelen. Europa produceert jaarlijks 20,4 miljoen ton suiker, importeert bijna 2 miljoen ton en consumeert zelf 15,5 miljoen ton. Dat betekent dat er jaarlijks een overschot van ruim 6 miljoen ton is. Een deel daarvan wordt met exportsubsidies verhandeld, de rest wordt tegen dumpingprijzen op de wereldmarkt gebracht.

De voorstellen die morgen worden gepresenteerd, zouden onder meer inhouden dat de gegarandeerde suikerprijs tussen 2005 en 2007 met een derde omlaag gaat en dat het suikerquotum met 2,8 miljoen ton gereduceerd wordt, van 17,4 miljard ton naar 14,6 miljoen. De Europese Commissie wil hiermee de gesubsidieerde suikerexport terugbrengen van 2,4 miljoen ton naar 400.000 ton.

Volgens Oxfam en het WNF, gaan die hervormingen echter niet ver genoeg, omdat ze de ongelijkheid tussen de boeren in de EU en de ontwikkelingslanden niet opheffen. Beide organisaties stellen dat de voorgestelde hervormingen niet zullen voorkomen dat nog steeds 3 tot 4 miljoen ton suiker gedumpt wordt. Bovendien zouden de voorstellen niets veranderen aan de ontoegankelijkheid van de Europese markt voor boeren uit ontwikkelingslanden. Het nieuwe beleid zou er juist voor zorgen dat die boeren nog minder krijgen voor de weinige suiker die ze nu naar Europa exporteren.

Volgens Oxfam en het WNF moet het Europese suikerbeleid erop gericht zijn om de gegroeide ongelijkheid op te heffen, de armoede te verminderen het leefmilieu in de ontwikkelingslanden te verbeteren. Ze willen dat de EU alle suikerexport stopzet en doen de aanbeveling om het quotum met 5,2 miljoen ton te reduceren, een derde van het EU-quotum. Omdat de hervorming van de suikerindustrie kosten met zich meebrengt, moeten de ACP-landen (voormalige kolonies in Afrika, het Caribisch gebied en de regio van de Stille Oceaan) compensatie krijgen.

Kleine Europese boeren moeten ook bescherming krijgen, vinden Oxfam en het WNF. Dat hoeft niet per se in de vorm van compensaties. De bescherming moet onderdeel zijn van een breder beleid waarin subsidies worden toegekend aan projecten die bijdragen aan de leefomgeving, ook als dat gaat om activiteiten buiten de suikerindustrie.

Hoewel Europa vergeleken met veel ontwikkelingslanden weinig efficiënt produceert, is Frankrijk goed voor 5 miljoen ton suiker per jaar. Duitsland produceert 4 miljoen ton suiker, Polen bijna 2 miljoen en Groot-Brittannië en Spanje elk 1,4 miljoen ton. Om de productie draaiende te houden, worden hoge subsidies toegekend. Jaarlijks vloeit 1,5 miljard euro van de Europese belastingbetaler naar de suikerboeren. (JS/PD)