IMF licht sluier over omstreden regeling voor staatsbankroet

Het SDRM is het antwoord van het IMF op enkele financiële crisissen in
ontwikkelingslanden, zoals onlangs in Argentinië. Ook opkomende economieën
als Rusland en Zuid-Korea hebben te lijden onder een verlies van
investeerdersvertrouwen, financiële instabiliteit en een dalende productie.
Met het mechanisme voor een overheidsfailliet wil het IMF regeringen en
schuldeisers dwingen rond te tafel te gaan zitten en een oplossing te
vinden. Nu worden financiële putten vaak gedicht met internationale
steunpakketten van rijke regeringen en het Muntfonds zelf.

De regeling moet schuldenaarstaten toelaten hun schuld te herschikken en
terwijl te genieten van uitstel van terugbetaling. Dinsdag raakte bekend dat
een land de regeling unilateraal zou kunnen aanvragen, bij een nog op te
richten Sovereign Debt Dispute Resolution Forum, een geschillencommissie
voor overheidsschuld benoemd door de directeur van het IMF. Momenteel wordt
onderzocht of een derde instantie, mogelijk het IMF zelf, de gegrondheid van
dergelijke aanvragen zou kunnen controleren.

Om de transparantie te bevorderen moeten regeringen open kaart spelen over
het aantal schuldeisers en de hoogte van de bedragen. In geval van
betwisting zou de geschillencommissie de knoop binnen de dertig dagen
doorhakken. Om deze laatste onzekerheden weg te werken, organiseert het IMF
deze maand nog een conferentie over het thema. Tegen de gezamenlijke
vergadering van het IMF en de Wereldbank in april moet de definitieve
regeling op tafel liggen.

Het voorgestelde uitstel van betaling is zeer tegen de zin van grote banken
als Citigroup, J.P. Morgan Chase, UBS en Deutsche Bank. De overgangsperiode
moet een land toelaten zijn overheidsfinanciën te herschikken door minstens 75
procent van de geldschieters te overtuigen van een herstructureringsplan. De
schuldeisers krijgen de mogelijkheid de koppen bij elkaar te steken en te
stemmen over een verlenging van het krediet. Volgens IMF-vice-directeur Anne
Krueger worden schuldenaar en schuldeiser zo veel vroeger bij de
herstructureringsonderhandelingen betrokken.

Nu is het zo dat wanneer de geldschieters het massaal laten afweten de
financiële put moet worden gedicht door de internationale gemeenschap, het
IMF en de regeringen van rijke landen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat
de banklobby zich hevig verzet tegen de faillissementsregeling voor
overheden. We hebben ernstige bedenkingen over het voorstel, en
veranderingen van details kunnen daar niets aan veranderen, zo luidde het
bij de banken. Ook notoire schuldenaars als Polen en Rusland zijn niet
laaiden enthousiast, omdat zij vrezen dat investeerders riskante landen
voortaan helemaal links zullen laten liggen.