Japanse technologieoverdracht mondt uit in slavenarbeid

Japanse ondernemers misbruiken stagevisa voor buitenlanders om aan goedkope en gewillige werknemers te komen. Een nieuw schandaal heeft de discussie over de al langer omstreden praktijk deze week weer doen opflakkeren in Japan.
De Japanse media hebben zich op het verhaal gestort van drie Chinese vrouwen die wegvluchtten uit een naaiatelier in het Noord-Japanse Aomori, waar ze sinds 2004 werkten. De drie vrouwen moesten dertien uur per dag werken, kregen een hongerloon en mochten ‘s winters geen verwarmingstoestellen gebruiken in de slaapzaal van het bedrijf - een omgebouwde garage.

“Ik kwam naar Japan om geld te verdienen”, vertelde één van de vrouwen in de krant Yomiuri. “Eerder heb ik in Saipan en in de Verenigde Arabische Emiraten gewerkt, maar ik ben nog nooit zo slecht behandeld.” De vrouw, die broeken voor vrouwen en kinderen moest assembleren, had al 176 overuren verzameld sinds ze in het atelier was begonnen.

Het stagevisaprogramma werd in 1993 gelanceerd. Het is heel populair geworden omdat bedrijven het moeilijk hebben om werkvergunningen voor ongekwalificeerde arbeidskrachten uit het buitenland te bemachtigen. In 2005 deelde Japan ruim 83.000 stagevisa uit, meer dan 55.000 daarvan aan Chinezen. De meesta visa geven het recht drie tot vier jaar in Japan te blijven.

“Het programma belooft buitenlanders vertrouwd te maken met nieuwe technologieën, maar eigenlijk is het een dekmantel om goedkope arbeid aan te trekken”, zegt Shu Furiyama, een medewerker van de vakbond Tokyo Rengo die zich om Chinese werknemers bekommert. “De ondernemers betalen een habbekrats en leggen de vrijheid van hun stagiairs aan banden.”

Andere Aziaten gaan graag werken in Japan omdat de yen sterk is en er veel kan worden verdiend. De Japanse werkgevers, vooral kleine ondernemingen en boerderijen, zijn wanhopig op zoek naar goedkoper werknemers: ze zien dat als hun enige kans om te overleven in een geglobaliseerde wereld.

Takao Sakamoto, een ambtenaar van het bestuur van Tokio die de zaak volgt, vindt dat de overheid erop moet toekijken dat stagiairs ook echt iets bijleren, en dat ze evenveel verdienen als Japanners eenmaal ze echt beginnen te werken. Nu krijgen buitenlanders gemiddeld een kleine 12.000 euro per jaar, amper de helft van wat je nodig hebt om er te leven.

De regering werkt al aan strengere maatregelen en beter toezicht. Maar niet iedereen gelooft daarin. “De Japanse regering wil alleen de bedrijven helpen”, zegt Pin Win, een Birmaanse vluchteling en voorzitter van de Vereniging van Birmaanse Vluchtelingen in Japan.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.