Kleine spaarders zijn grote verliezers

Dat geld behoort vooral toe aan kleine spaarders zoals gepensioneerden, kleine middenstanders, arbeiders en ontslagen werknemers die van de rente op hun afvloeiingspremie leefden. De grote spaarders versluisden hun geld naar buurland Uruguay, de VS, Europa en verscheidene belastingparadijzen.

Ongeveer tweehonderdduizend Argentijnse kleine spaarders hebben al een rechtszaak aangespannen om hun spaargeld los te krijgen. Totnogtoe is nog maar een vijfde van die betwistingen in meer of mindere mate succesvol geweest.

Voor vele kleine spaarders is de situatie ronduit dramatisch. Beatriz Arriaga, een 72-jarige gepensioneerde die meer dan dertig jaar voor multinational GE heeft gewerkt, krjigt een pensioen van 85 dollar per maand. Haar 74-jarige man krijgt 150 dollar per maand. We hadden ons huis verkocht, en de auto, en we durfden niet meer te reizen omdat de koopkracht van onze pensioenen zienderogen verminderde en we op de bank toch een financieel vangnet wilden behouden. Wij hadden nooit gedacht dat een openbare instelling zoals de staatsbank Banco Nacin ons zo zou bedriegen.

De dollarrekening van het bejaarde koppel is bevroren en in peso omgezet. Sinds de loskoppeling van dollar en peso in januari vermindert de waarde van hun banktegoed voortdurend. De ‘oplossing’ van de regering van president Eduardo Duhalde - een vrijwillige omzetting van dollarrekeningen in Argentijnse schatkistcertificaten met een looptijd van tien jaar - is niet aan Beatriz en haar man besteed: wij zijn te oud om tot 2012 op ons geld te wachten. Voor andere oplossingen komen ze ook niet in aanmerking omdat ze te ‘jong’ en te gezond zijn, en nooit ontslagen werden.

Verhalen zoals dat van Beatriz zijn eerder regel dan uitzondering. De Argentijnen zijn niet te spreken over de zogenaamde oplossingen van de regering en blijven massaal op straat komen. Vorige week eisten duizenden woedende rekeninghouders dat de banken zelf, en niet de staat, verantwoording afleggen voor hun spaargeld. Het hele gedoe met certificaten en verschuivingen van verantwoordelijkheden kan hen - tegen de verwachting van de regering in - absoluut niet paaien.

De spaarders willen met de banken onderhandelen over een geleidelijke uitbetaling van hun banktegoed. Ze hameren er bij de protestmarsen ook op dat het recht op privé-eigendom grondwettelijk vastligt, en waarschuwen dat ze buitenlandse banken rekenschap zullen vragen voor de handelswijze van hun Argentijnse filialen, indien nodig voor de rechtbank. Een Spaanse rechter heeft intussen al een dergelijke rechtszaak ontvankelijk verklaard: in die zaak eisen rekeninghouders van de Argentijnse Banco Rio dat de Spaanse eigenaar van die bank - Santander Central Hispano Banco - de tegoeden van de Argentijnse spaarders vrijgeeft.