Kraambedsterfte in Congo ontstellend hoog

Elk jaar sterven er ongeveer 36.000 zwangere vrouwen in de Democratische Republiek Congo. In de provincie Zuid-Kivu bedraagt het sterftecijfer volgens niet-gouvernementele organisaties bijna twee op honderd. Meer en betere gezondheidswerkers zouden al heel wat oplossen.
“De kraambedsterfte is uitzonderlijk hoog in Zuid-Kivu, vooral in de dorpen rond Bukavu”, zegt Pacifique Chirhalwirwa, de directeur van het Algemeen Ziekenhuis van Kadutu in de provinciehoofdstad. Een van de oorzaken is volgens hem de belabberde opleiding van artsen en verplegend personeel.

Angst voor zwangerschap



In sommige dorpen hebben vrouwen echt schrik van een zwangerschap omdat die zo vaak fataal afloopt – voor hen of voor hun baby. “Ze sterven omdat ze geen hulp krijgen, omdat ze slecht worden geholpen of omdat de kennis van het medisch personeel tekort schiet”, zegt Donald Kahemula, een 66-jargie verpleger die al langer dan dertig jaar in Kaniola werkt, op meer dan 80 kilometer van Bukavu. “De meeste medici hebben hun kennis in het ziekenhuis zelf opgedaan. We hebben een nieuwe generatie jonge en vlijtige gezondheidswerkers nodig.”

Sommige vrouwen hebben meer vertrouwen in de traditionele vroedvrouwen dan in gezondheidswerkers met een moderne medische opleiding. “Binnen een maand krijg ik mijn derde kind”, zegt Chantal Mukanirwa, een inwoonster van Bunyakiri op 170 kilometer van Bukavu.  “Ik weet niet of het een jongen of een meisje wordt. Een echografie kunnen we hier niet laten uitvoeren.” Mukanirwa zweert bij de hulp van een traditionele vroedvrouw.

Traumatische geboortes



Naar een ziekenhuis trekken is vaak op zich al een hachelijke onderneming. “Om mijn eerste jongen op de wereld te zetten, vertrok ik ‘s avonds te voet naar het ziekenhuis, samen met mijn man en mijn moeder”, vertelt Jeannine Kibiswa uit Shabunda, op 130 kilometer van Bukavu. “We liepen twee uur, en de pijn was niet te harden. Uiteindelijk is mijn zoontje in het bos geboren, met de hulp van mijn moeder.”

‘Vision d’espoir’, een project in Bukavu dat vrouwelijke oorlogsslachtoffers helpt, ontfermt zich intussen ook over vrouwen die getraumatiseerd zijn door moeilijke bevallingen. De vrouwen krijgen vooral psychologische begeleiding. Marie Noël Cikuru, een medewerkster van Vision d’espoir, vindt dat de staat dringend meer moet doen voor de bescherming van het leven van vrouwen. Voldoende geld uittrekken voor de gezondheidssector en zorgen voor meer instellingen waar medisch personeel gevormd kan worden, zijn volgens haar prioriteiten.

Nu proberen onder meer buitenlandse hulporganisaties de gaten te vullen. Het Belgische Memisa helpt onder meer gezondheidsposten aan de nodige instrumenten en geneesmiddelen, leidt vroedvrouwen op en superviseert verpleegsters die zwangere vrouwen begeleiden. De campagne van Memisa heet ‘Donner la vie sans mourir’ (het leven schenken zonder te sterven).

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.