Lees later

La Paz versus Sucre

Vorige week zijn ongeveer twee miljoen mensen op straat gekomen in het Boliviaanse La Paz om te protesteren tegen het voorstel om de overheidszetel van La Paz naar Sucre te verplaatsen.

Els Scholiers . 26 juli 2007

Gisteren werd deze historisch grote manifestatie beantwoord met een tegenbetoging in Sucre. Volgens de organisatoren daagden er 200.000 betogers op om de terugkeer van de effectieve macht naar Sucre te eisen.
In 1899 werd de uitvoerende en wetgevende macht van Sucre naar La Paz overgeplaatst. Sucre bleef de grondwettelijke hoofdstad en behield de rechterlijke macht. Bovendien is de stad tot vandaag het hoofdkwartier van de Constituerende Vergadering (Asamblea Constituyente).
Het voorstel van Sucre om tegen 6 augustus in zijn oude glorie hersteld te worden, mobiliseerde massa’s tegenstanders, vooral indianen en mestiezen uit de hoogvlakte van La Paz, in ’s lands grootste betoging ooit. De manifestanten kwamen met een ultimatum voor de Constituerende Vergadering om het voorstel ter zijde te schuiven.
In Sucre daarentegen willen ze dat het voorstel behandeld én goedgekeurd wordt. Als de Vergadering geen winnaar kan aanduiden, moet er een nationaal referendum komen. De afgevaardigden voor Sucre in de Constituerende Vergadering krijgen de steun van afgevaardigden uit de departementen Santa Cruz, Tarija, Beni en Pando.

“Dreigende confrontatie van geweld”

Jaime Barrón, voorzitter van Commissie voor de terugkeer van de hoofdstad van Sucre, zei tijdens zijn toespraak op de protestmars dat het voorstel om de macht te verplaatsen naar Sucre een ‘vredesvoorstel’ is.
‘Sucre herstellen in zijn oude glorie zal een evenwichtige ontwikkeling garanderen van enkele departementen -waaronder Chuquisaca- die sinds jaren gemarginaliseerd en uitgesloten zijn’, zegt Barrón. Toch neemt de man ook andere woorden in de mond en spreekt hij van ‘een dreigende confrontatie van geweld tussen broeders’.
De president van Bolivia, Aymara indiaan Evo Morales, kiest de kant van La Paz, waar hij zijn grootste aanhang heeft en vraagt zijn partijafgevaardigden in de Constitutionele Vergadering om de kwestie niet te behandelen.
Het conflict wordt gezien als een confrontatie tussen het arme westen en het rijke oosten en ook wel eens als een strijd tussen Links en Rechts geïnterpreteerd.

Chantage-instrument voor meer autonomie

Volgens Franklin Pareja van de Universidad Mayor de San Andrés is de verandering van de regeringszetel een chantage-instrument geworden van de afgevaardigden in de Vergadering afkomstig van de departementen Santa Cruz, Beni, Pando en Tarija.
‘Ze willen deze hervorming doorvoeren in ruil voor regionale autonomie, wat hun echte doel is’, zegt Pareja. Naar zijn mening kan de nieuwe overheidsarchitectuur van Bolivia twee kanten uitgaan: gebaseerd op de autonomie van de inheemse volken, of gebaseerd op de autonomie van de departementen.