Man van de president werkt Argentijnse feministen op de zenuwen
Néstor Kirchner, de man van de Argentijnse president Cristina Fernández, heeft geen officiële functie, maar hij ontbiedt ministers en gouverneurs, regelt benoemingen en kent middelen toe voor openbare werken. Volgens analisten belet hij zijn vrouw en opvolgster ten volle haar eigen beleid te ontwikkelen en ondergraaft hij de staatsorde.
Marcela Valente . 18 februari 2009
Kirchner kent het klappen van de zweep : van 2003 en 2007 was hij zelf president. Fernández had toen waarschijnlijk ook een grote invloed op zijn beleid. Het echtpaar wordt wel eens met de Clintons vergeleken: ze hebben allebei politiek talent zat en vormen een sterk team. Maar de invloed van Fernández tijdens de ambtsperiode van haar man bleef discreet, al was ze toen de belangrijkste senator van de regeringspartij.
Nu bestaat er geen enkele twijfel over dat het paar van het presidentschap een soort duobaan heeft gemaakt. De voorbije weken was daar helemaal niet meer naast te kijken. In zijn kantoor in de presidentiële residentie ontving Kirchner aan de lopende band regeringsmedewerkers en hoge ambtenaren. Dit jaar zijn er parlementsverkiezingen, en Kirchner, die ook voorzitter is van de regerende Partido Justicialista, probeert waar mogelijk openbare werken aan te zwengelen en het geld voor openbare investeringen sneller beschikbaar te maken. Begunstigden verwonderen zich erover dat het allemaal zo vlot gaat.
Carla Carrizo, een professor politicologie aan de Katholieke Universiteit van Argentinië, ziet het niet graag gebeuren. Volgens haar heeft het dubbele presidentschap “een negatief effect op de strijd voor een moderne institutionele ontwikkeling en op het gevecht voor de gelijkheid tussen de geslachten.” Carrizo gelooft niet dat de Fernández de leidersrol die haar toekomt niet helemaal opeist omdat ze vrouw is, maar wel omdat ze niet alleen door haar eigen verdienste president is geworden. Ze werd immers door haar eigen man naar voren geschoven.
De sociologe Cecilia Lipszyc, de voorzitter van de Vereniging van Academische Experts in Vrouwenstudies, haalt uit naar Kirchner. Het echtpaar Kirchner-Fernández vormt al decennia “een politiek team”, maar zij oefende invloed uit van achter de schermen, terwijl hij zich niet onzichtbaar maakt omdat hij doordesemd is door een patriarchale opvatting over macht.”
Lipszyc kan er niet van over dat Kirchner zich in november liet ontvallen dat zijn vrouw hem elke ochtend verwijt dat hij haar met een onmogelijke vice-president heeft opgezadeld. Vice-president Julio Cobos is een dissident van de oppositiepartij Unión Cívica Radical en steeds slechter opschieten met de Kirchners. “Met die anekdote, die op een patriarchale toon werd verteld, ontneemt hij haar rol legitimiteit”, vindt de sociologe.
Politiek analist Rosendo Fraga wijst op een paradox. “Het was Kirchner die de presidentiële autoriteit herstelde na de financiële en politieke crisis van 2001. Maar nu ondermijnt hij die autoriteit weer. Net als de meeste andere politieke leiders heeft hij geen oog voor de institutionele verwarring die hij daarmee sticht.” Bijna niemand valt erover dat er altijd over “het presidentiële paar” wordt gesproken, terwijl de functie wettelijk niet kan gedeeld worden.
Ook volgens Carrizo hangt de zwakke positie van Fernández voor een groot deel samen met de manier waarop ze aan de macht is gekomen. Michelle Bachelet in Chili of Angela Merkel in Duitsland hebben zich opgewerkt volgens de regels die in hun partij gelden. Fernández werd door Kirchner “uitgekozen”, alsof de macht in de familie moest blijven. Die politieke zwakte “wordt nu door haar eigen man uitgebuit”.
Duobaan
Nu bestaat er geen enkele twijfel over dat het paar van het presidentschap een soort duobaan heeft gemaakt. De voorbije weken was daar helemaal niet meer naast te kijken. In zijn kantoor in de presidentiële residentie ontving Kirchner aan de lopende band regeringsmedewerkers en hoge ambtenaren. Dit jaar zijn er parlementsverkiezingen, en Kirchner, die ook voorzitter is van de regerende Partido Justicialista, probeert waar mogelijk openbare werken aan te zwengelen en het geld voor openbare investeringen sneller beschikbaar te maken. Begunstigden verwonderen zich erover dat het allemaal zo vlot gaat.
Carla Carrizo, een professor politicologie aan de Katholieke Universiteit van Argentinië, ziet het niet graag gebeuren. Volgens haar heeft het dubbele presidentschap “een negatief effect op de strijd voor een moderne institutionele ontwikkeling en op het gevecht voor de gelijkheid tussen de geslachten.” Carrizo gelooft niet dat de Fernández de leidersrol die haar toekomt niet helemaal opeist omdat ze vrouw is, maar wel omdat ze niet alleen door haar eigen verdienste president is geworden. Ze werd immers door haar eigen man naar voren geschoven.
De sociologe Cecilia Lipszyc, de voorzitter van de Vereniging van Academische Experts in Vrouwenstudies, haalt uit naar Kirchner. Het echtpaar Kirchner-Fernández vormt al decennia “een politiek team”, maar zij oefende invloed uit van achter de schermen, terwijl hij zich niet onzichtbaar maakt omdat hij doordesemd is door een patriarchale opvatting over macht.”
Patriarchale toon
Lipszyc kan er niet van over dat Kirchner zich in november liet ontvallen dat zijn vrouw hem elke ochtend verwijt dat hij haar met een onmogelijke vice-president heeft opgezadeld. Vice-president Julio Cobos is een dissident van de oppositiepartij Unión Cívica Radical en steeds slechter opschieten met de Kirchners. “Met die anekdote, die op een patriarchale toon werd verteld, ontneemt hij haar rol legitimiteit”, vindt de sociologe.
Politiek analist Rosendo Fraga wijst op een paradox. “Het was Kirchner die de presidentiële autoriteit herstelde na de financiële en politieke crisis van 2001. Maar nu ondermijnt hij die autoriteit weer. Net als de meeste andere politieke leiders heeft hij geen oog voor de institutionele verwarring die hij daarmee sticht.” Bijna niemand valt erover dat er altijd over “het presidentiële paar” wordt gesproken, terwijl de functie wettelijk niet kan gedeeld worden.
Ook volgens Carrizo hangt de zwakke positie van Fernández voor een groot deel samen met de manier waarop ze aan de macht is gekomen. Michelle Bachelet in Chili of Angela Merkel in Duitsland hebben zich opgewerkt volgens de regels die in hun partij gelden. Fernández werd door Kirchner “uitgekozen”, alsof de macht in de familie moest blijven. Die politieke zwakte “wordt nu door haar eigen man uitgebuit”.
Maak MO* mee mogelijk.
Word proMO* net als 2790 andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.
Meer verhalen
-
Nieuws
-
Nieuws
-
De Ontwikkelaars
-
Reportage
-
Nieuws
-
Nieuws