Mexico meet CO2-opslag door bomen

Een van de strategieën om de hoeveelheid CO2 te verminderen is de achteruitgang van de bossen tegen te gaan, zegt José Andrade van het Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek van Yucatán (CICY).

Hij onderzocht samen met vier collega’s hoe precies de bossen in het 1800 hectare grote Kiuic-reservaat, in de deelstaat Yucatán, CO2 opslaan. Daarbij ging ze luchtstromen en biomassa na.

Van de onderzochte boomsoorten slaat de almácigo (Bursera simaruba) 730 gram CO2 per vierkante meter op, de jabín (Piscidia piscipula) 680 gram en de kitinché (Caesalpinia gaumeri) 1,32 kilogram. Beide laatste zijn inheemse soorten.

Efficiënt watergebruik

“De data geven aan dat de soorten in de zone het water efficiënt gebruiken om nieuwe bladeren aan te maken, waardoor ze CO2 kunnen blijven opnemen en zo de koolstof als biomassa kunnen opslaan”, zegt Andrade.

In het Caraïbische gebied staan bossen zwaar onder druk, door steeds zwaardere stormen en orkanen en de stijgende zeespiegel maar ook door de oprukkende toeristische industrie, landbouw en petroleumactiviteiten.

Mexico stoot jaarlijks 748 miljoen ton CO2 uit. Daarvan is de landbouw verantwoordelijk voor 12,3 procent, de industrie voor 8,2 procent, en de wijziging van bodemgebruik en bosbouw voor 6,3 procent, blijkt uit overheidscijfers.

Onzeker

“De klimaatwijziging verhoogt onze onzekerheid over de toekomst van de bossen. We zijn niet zeker wat er gaat gebeuren”, zegt Richard Birdsey, bosexpert van het ministerie van Landbouw in de VS. “Op sommige plaatsen breiden de bossen uit, op andere krimpen ze. Er spelen veel factoren mee, die we moeten bestuderen.”

Birdsey is lid van CarboNA (North American Carbon Program), een onderzoeksprogramma rond de koolstofcyclus in de landen van Noord-Amerika.

Een van de CarboNA-projecten vindt plaats in Yucatán. Er worden monitoringsystemen opgezet met sensoren en kaarten. “Het is moeilijk om de CO2 in de bodem te berekenen, maar we proberen het te meten”, zegt Birdsey.

Vorige maand is de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer wereldwijd voorbij de historische grens van 400 deeltjes per miljoen gegaan.