Michel wil snoeien in partnerlanden Belgische hulp

België is momenteel actief in 18 ontwikkelingslanden, waarvan 13 in Afrika. De minister kondigde aan te gaan onderhandelen met de democratische partijen in het parlement om tot een reductie van dat aantal te komen. Hoeveel en welke landen er uiteindelijk zullen overblijven, wilde Michel niet zeggen. “Ik heb een lijst in mijn hoofd, maar ik wil eerst het resultaat van de politieke contacten afwachten”.

De landen die uit de boot vallen, zullen volgens Michel een plaatsje krijgen op een lijst met landen waar de Belgische hulp een uitdovend karakter heeft, maar met de garantie dat de hulp nog tussen 4 en 8 jaar zal worden verdergezet.

Prijs-kwaliteit

De minister noemde het zijn “persoonlijke obsessie” om de prijs-kwaliteitsverhouding van de Belgische hulp te verbeteren. In dat streven naar een grotere concentratie van de beschikbare middelen, 1,5 miljard euro in 2007, stelt Michel voor om per land niet meer dan twee sectoren over te houden voor hulpprojecten van de officiële ontwikkelingshulp. Bovendien moet één van die twee sectoren een “productieve sector” zijn, waaronder de minister landbouw, visserij of basisinfrastructuur verstaat.

“We willen niet dat België twee keer in de sociale sector investeert”, zei Michel, die aangaf dat die regel niet zou gelden voor drie partnerlanden in Centraal-Afrika: de Democratische Republiek Congo, Rwanda en Burundi.

Ngo’s moeten mee

De minister wil ook de niet-gouvernementele actoren (ngo’s) te betrekken in het streven naar meer coherentie. Zo wil hij de “mogelijkheid creëren” om een bonus te geven aan ngo’s die projecten uitvoeren in de partnerlanden en sectoren die prioritair zullen worden voor het Belgische beleid. Ook wil hij bij wijze van “test” in één partnerland, vermoedelijk Niger of Oeganda, de ngo’s van in het begin mee rond de tafel vragen bij het opstellen en uitvoeren het indicatieve samenwerkingsprogramma. Dat is het meerjarenplan dat de samenwerking tussen België en het partnerland structureert.

Ongeveer 14 procent van het Belgische geld voor Ontwikkelingssamenwerking, ongeveer 200 miljoen euro, gaat momenteel naar ngo’s. “Er zijn een honderdtal ngo’s actief in een honderdtal landen”, zei Michel, “Ik wil de autonomie van de sector niet in vraag stellen, maar het is de verantwoordelijkheid van de regering om voor meer coherentie te zorgen.” De minister kondigde aan dat zijn administratie hierover in de volgende weken het gesprek zou aangaan met de ngo-sector.

De nieuwe samenwerking met de ngo’s en het streven naar een meer doeltreffende en resultaatsgerichte manier van werken moeten uitmonden in een nieuwe wet op de Ontwikkelingssamenwerking. Michel wil één wettelijk kader creëren ter vervanging van de huidige wet uit 1999, de wet over de Belgische Technische Coöperatie (BTC) en die over humanitaire hulp.

Staten-Generaal

Michel deed zijn voorstellen op de tweede en laatste dag van wat nogal pompeus werd aangekondigd als een “Staten-Generaal van de Ontwikkelingssamenwerking”. In zijn openingsrede zei hij van de Belgische hulp een “internationaal voorbeeld van moderniteit” te willen maken. Het colloquium bracht een driehonderdtal vertegenwoordigers samen van donororganisaties, diplomaten, politici en ngo’s.

Ter discussie stonden de thema’s die centraal staan in de hervormingen die de minister wil doorvoeren: het gebruik van de Millenniumdoelen als leidraad voor een resultaatsgerichte aanpak, de concentratie van de middelen op een beperkt aantal landen en sectoren en de vraag of ook ngo’s zich aan die logica moeten onderwerpen.