Moslimland Guinee vatbaar voor dollar- en eurodiplomatie

In Conakry weten ze de jongste weken niet meer waar ze het hebben. Een rits Amerikaanse en Britse diplomaten (onder meer Walter Kansteiner, hoofd van Afrikaanse Zaken bij het ministerie van Buitenlandse Zaken) kwamen in eigen persoon ontwikkelingshulp beloven in de Guinese hoofdstad. Een primeur is dat niet: de VS gaven in het verleden jaarlijks al zo’n 50 miljoen dollar hulp en beperkte militaire bijstand, officieel voor defensieve doeleinden. Die hulp kan in de nabije toekomst fors groeien, en heel wat Westerse diplomaten denken dat daarmee de kous af is.

Dat is ze niet, al was het maar omdat 85 procent van de bevolking moslim is. Solidariteit met de moslims in Irak is geen loos begrip voor de Guineeërs. Hoe kunnen we nu achter een oorlog tegen onze moslimbroeders staan? vraagt Mariama Dumbuya, een Guinese zakenvrouw uit Conakry. Onze regering zal erg voorzichtig moeten zijn met beslissingen over zo’n gevoelige kwestie. Een Guinese diplomaat denkt dat zijn regering wel rekening zal houden met de religieuze gevoeligheden. We moeten ervoor zorgen dat onze beslissing in overeenstemming is met de wil van het volk.

Toch zal de houding van Frankrijk nog meer doorslaggevend zijn. De perceptie leeft sterk dat Guinee de voormalige kolonisator niet tegen de haren in mag strijken. Wijlen dictator Ahmed Sekou Toure deed dat wel en zijn beslissing in 1958 om de banden met Frankrijk te verbreken, is Guinee gedurende twee ellendige decennia zuur opgebroken. Veel Guineeërs zien er nog steeds de kiem in van de huidige sociale en economische problemen.

Uitstekende relaties met Frankrijk lijken in zicht nu Parijs de banden aanhaalt met de voormalige koloniën. Het diplomatieke briesje dat al enkele jaren uit Parijs waaide, is de jongste weken aangewakkerd tot een forse wind. Er is sprake van een diplomatieke romance tussen Frankrijk en de Guinese regering, zegt politiek analist Saidu Sesay. Frankrijk blijft ook de grootste verschaffer van ontwikkelingshulp aan Guinee en door de historische banden vormen Franse bedrijven, ngo’s en hulporganisaties een belangrijke ruggesteun.

Guinee beseft dat het buitenlandse investeringen nodig heeft om de economie weer aan de praat te krijgen. De toekomst van het land zit letterlijk onder de grond: het land beschikt over aanzienlijke diamant-, goud-, uranium- en bauxietvoorraden. Zonder buitenlandse exploitanten blijven die onaangeroerd. Potentiële investeerders worden echter afgeschrikt door een dreigend militair conflict. Liberiaanse rebellen vielen Guinee in het verleden al twee keer binnen en de bevolking van acht miljoen telt nu een half miljoen vluchtelingen uit Liberia, Sierra Leone en - steeds meer - Ivoorkust.

Zolang de VS geen voorstel doen dat Guinee uit de economische problemen kan helpen en de veiligheid in het land helpt herstellen, zal Guinee het Franse kamp niet verlaten. Naar verluidt laat de regering van Lansana Conte niet na om zijn wensen kenbaar te maken.

Washington heeft zoals bekend negen stemmen - en geen enkel veto - nodig in de V-Raad om een tweede resolutie en een aanval met internationale steun gestemd te krijgen. Groot-Brittannië, Spanje en Bulgarije stemmen zeker voor. Frankrijk, Duitsland, Rusland, China en Syrië blijven voorlopig gekant tegen een aanval. De zes andere leden, onder wie Guinee, laten niet in hun kaarten kijken.