Nestor van Britse parlement fulmineert tegen oorlog

Dalyell zit al sinds 1962 in het Britse parlement, waardoor hij de titel vader van het parlement draagt. Hij geniet in het parlement en in de publieke opinie heel wat aanzien. Dat Dalyell het Britse flegma af en toe ter zijde legt om onverholen kritiek spuien, bleek bijvoorbeeld op 10 februari. Toen hij in het Lagerhuis de regering bleef bespotten omdat ze voor een wapenrapport over Irak een deel van een thesis van een Californische student had gekopieerd, verzocht de voorzitter van het parlement Dalyell ten langen leste de zitting te verlaten. Dalyell stond recht en verdween met de woorden: Ik wilde u niet in verlegenheid brengen.

Ook sinds het begin van de oorlog in Irak bestookt Dalyell zijn collega’s met argumenten tegen de oorlog. Alleen God weet hoe dit zal eindigen. Maar als het einde enige zin moet hebben, kan ik alleen maar pleiten voor onmiddellijk staakt-het-vuren dat onder VN-supervisie komt, verklaart de politicus.

Volgens Dalyell hebben de strategen en politieke waarnemers de bal misgeslagen bij hun onderzoek naar de aard en overtuigingen van de modale Irakees. Ze hebben zich niet alleen misrekend, ze hebben de Irakese samenleving en haar instellingen gewoon niet begrepen.

Dalyell weet wel hoe het Irakese volk denkt. Hij heeft zich laten inspireren door bezoekjes aan Bagdad. In 1994 waren veel Irakezen zeer kritisch voor Saddam Hoessein en de Baathpartij. Toen ik in 1998 terugging, was de kritiek veel kleiner. De gevolgen van de (Brits-Amerikaanse) bombardementen en de sancties waren voelbaar. Het parlementslid beklemtoont dat hij tijdens zijn bezoeken vrij kon gaan en staan waar hij wilde. En nu, al van bij het eerste blitzbombardement in Bagdad, hebben de Irakezen zich verenigd tegen de Amerikanen en de Britten.

Die misrekening is kunnen gebeuren omdat mensen als vice-president Dick Cheney, de Amerikaanse minister van Defensie Donald Rumsfeld en zijn rechterhand Paul Wolfowitz, de Amerikaanse regering hebben gekaapt.

Dalyell vertegenwoordigt het deel van de Labourleden dat revolteert tegen hun partijgenoot die aan het roer van de Britse regering staat, Tony Blair - die denkt dat hij een grootse oorlogsleider is. Van de 410 Labourleden in het Parlement stemden er 140 tegen de oorlog en tegen hun premier. Volgens Dalyell groeit het protest nog, al zijn er nu partijgenoten die loyaal willen zijn met de Britse manschappen in de Golf.

Dalyell, die zelf twee jaar in een tankregiment diende, geeft te kennen dat ook zijn hart naar de soldaten gaat. De leiders hebben er geen idee van hoe het is om een tankuitrusting te dragen en weten niet hoe heet Irak kan zijn. Het was 80 graden toen ik in die tankuitrusting zat, en dat was in de Rijnvallei in Duitsland, niet in Basra. Napoleon en Hitler gingen ten onder in de sneeuw voor Moskou. De geallieerde legers zullen nu door de zon worden gegrild voor de poorten van Bagdad.

Volgens Dalyell heeft de Britse regering de blunders die ze maakte bij de aanloop naar de oorlog, steevast proberen te camoufleren met leugens. De overheid publiceerde eind vorig jaar een dossier waarin een lange passage staat over het Irakese voetbalteam. Dat zou op de voetzolen zijn geslagen na zijn uitschakeling in de voorbereidende ronden van de wereldbeker voetbal, in 1997. Ik ben in 1997 gaan checken bij de FIFA, die de voorzitters van de voetbalbonden van Maleisië en Qatar naar Irak stuurde, samen met een arts. De spelers werden onderzocht en ondervraagd. Ze ontkenden de beschuldigingen. Waarom zet de Britse overheid eind 2002 die beschuldigingen dan in een dossier? Ook de blunder van de regering in verband met het plagiaat uit de studententhesis, toont volgens Dalyell aan hoezeer het parlement en de Britten misleid worden.