Olievervuiling langs Belgische kust historisch laag

De zeekoet overwintert in grote aantallen op het Belgische deel van de Noordzee. Het aantal zeekoeten dat met olie besmeurd dood aanspoelt op het strand, is daarom al sinds de jaren zestig een goede graadmeter van de algemene olievervuiling. “In 2008 is minder dan 50% van de aangespoelde zeekoeten besmeurd met olie”, zegt Eric Stienen van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO), dat telling bijhoudt. “Tot 1980 was dat bijna 100%. Maar we staan nog een eind af van het streefdoel van 10%.”
Dat streefdoel wordt vooropgesteld door de Convention for the Protection of the Marine Environment of the North-East Atlantic, ook wel OSPAR-conventie genoemd, naar de vergaderingen in Oslo en Parijs die aan de basis ervan lagen. België heeft die conventie ondertekend, maar heeft nog een lange weg te gaan. De olievervuiling mag dan al historisch laag zijn, de Belgische kust is nog altijd een van de meest vervuilde gebieden van de Noordzee. Chronische olievervuiling wordt er veroorzaakt door het al dan niet moedwillig lozen van brandstof door schepen.

Strandjutten

De strandtellingen zijn eenvoudig maar leveren een schat aan informatie over de toestand van de kustwateren. De onderzoeker wandelt of fietst op het strand langs de laatste hoogwaterlijn en noteert wat hij of zij ziet. Bij elke dode vogel wordt gekeken of er olie op de veren zit. De dode vogels worden geteld, geïdentificeerd, en meegenomen voor dissectie.
Noordse stormvogels bijvoorbeeld leveren interessante informatie: ze pikken allerlei kleine deeltjes op van het wateroppervlak op zoek naar eten. Vaak gaat het daarbij om plastic dat zich in de maag van de vogels ophoopt. Maar liefst 97% van de noordse stormvogels hebben plastic in hun maag, gemiddeld 74 stukjes. De noordse stormvogel weegt zo’n 500 gram. Bij een mens zou die hoeveelheid gelijk staan aan een brooddoos vol.