Ontwikkelingssamenwerking duikt op in Italiaanse kiesstrijd

L’Unione (de Unie), het centrumlinkse blok onder leiding van voormalig voorzitter van de Europese Commmissie Romano Prodi, belooft de Italiaanse ontwikkelingshulp op te trekken van een beschamende 0,13 procent van het bruto binnenlands product tot 0,7 procent, de internationale fatsoensnorm.

De voorbije vijf jaar heeft de regering van premier Silvio Berlusconi constant geknaagd aan het magere budget voor ontwikkelingssamenwerking. Bij zijn ambtsaanvaarding had Italië nog 0,2 procent van zijn rijkdom over voor de arme landen. Zelfs nu, zo kort voor de verkiezingen, stellen Berlusconi en zijn bondgenoten geen verhoging van de ontwikkelingshulp in het vooruitzicht. Ze hebben het alleen over hervormingen die de Italiaanse donorpraktijk op één lijn moet brengen met die van de overige landen van de Europese Unie.

Berlusconi gaat naar de kiezer als voorman van het centrumrechtse Casa delle libertá (Huis van de Vrijheid), een coalitie die hij rond zijn Forza Italia heeft bijeengebracht. Maar opiniepeilingen geven de centrumlinkse oppositie een lichte voorsprong. Romano Prodi versloeg Berlusconi in 1996 al eens bij parlementsverkiezingen. De regering die Prodi vormde, struikelde daarna voortijdig bij een vertrouwenstemming in het parlement.

De belofte van l’Unione om de ontwikkelingshulp op te trekken, geniet verbazend veel steun bij de bevolking. Negen op tien Italianen willn dat er meer geld uit de staatskas naar de arme landen gaat, bleek uit een onderzoek in opdracht van een groep van niet-gouvernementele organisaties. Nog altijd zeven op tien Italianen zouden zelfs liever extra geld in ontwikkelingssamenwerking investeren dan in een verbetering van de Italiaanse gezondheidszorg.

De Italiaanse geschiedenis van de armoedebestrijding is een verhaal van gebroken beloftes, zegt Raffaele Salinari, de leider van de Italiaanse Coördinatie van Internationale NGO-netwerken. Nu is het tijd voor een radicale ommezwaai in de richting van internationale rechtvaardigheid.

Het valt nog af te wachten of de Italiaanse kiezers echt aan ontwikkelingssamenwerking zullen denken als ze op 9 april naar de stembus trekken. En zelfs dan is het niet zeker of de regering die uit de bus komt, ontwikkelingshulp al een prioriteit gaat beschouwen.

De Italiaanse burgerbeweging heeft wel al bewezen dat ze een regering kan dwingen een bepaalde koers in te slaan. De Jubilee 2000-campage, een internationale actie tegen de hoge schuldenlast van arme landen, leidde in Italië in 2000 tot een vernieuwende wet over bilaterale schuldkwijtschelding. De bedoeling was de spons te vegen een totaal van 6 miljard dollar (5 miljard euro) aan schulden van ontwikkelingslanden in Italië. Daarvan is tot hiertoe nog maar 2.5 miljard dollar effectief geschrapt. (PD)