Oorlogsinvaliden worden niet vergeten

De Libanese Vereniging voor Oorlogsslachtoffers levert hulp aan meer dan
3.000 mensen. Meer dan 80 procent van de mannen op de lijsten van de
vereniging raakte verminkt tijdens verzetsacties tegen de 22-jarige
Israëlische bezetting van Zuid-Libanon, de overige mannen zijn
burgerslachtoffers. Ook de vrouwen en kinderen van de patiënten krijgen
steun. In mei trokken de joodse troepen eindelijk weg uit het zuiden van
Libanon, maar veel slachtoffers zullen nog een leven lang hulp nodig hebben.

Eerst moeten alle medische problemen behandeld worden. Sommige patiënten
worden daarvoor zelfs naar het buitenland gestuurd. En daarna kijken we hoe
we iedereen weer deel kunnen laten uitmaken van de samenleving, zegt Ali
Yassine, een woordvoerder van de vereniging. Sommige invaliden krijgen een
aangepaste woning, bijstand van een verpleegster of hulp in de huishouding
en velen ontvangen ook een maandelijkse uitkering. Taal- en computerlessen
en cursussen waar allerlei ambachten worden aangeleerd, moeten de
oud-verzetsstrijders klaarstomen voor de arbeidsmarkt. Wie een eigen zaak
wil opstarten, kan een renteloze lening aangaan.

Maar de succesvolle huwelijksbemiddeling van de vereniging wekt het meest
verbazing. We krijgen geregeld vrouwen over de vloer die voorgesteld willen
worden aan onze leden - vooral dan aan verzetsstrijders, zegt Jouhayna
Raad, een vrijwilligster die voor de vereniging werkt. Er is geen gebrek
aan kandidaat-bruiden. Onlangs kregen we nog een aanvraag van twee vrouwen
uit Saoedi-Arabië.

Kamleh Webhe, een vrouw van 30, vindt haar beslissing om naar de vereniging
te trekken om een partner te vinden nog altijd haar beste ingeving ooit. Ik
deed precies wat ik me altijd had voorgenomen. Toen ik klein was, heb ik
gezworen als volwassene mijn plichten te vervullen. Uit dat
‘plichtsbewustzijn’ trouwde ze in 1997 met Hassan. Die had negen jaar eerder
bij een aanval op een Israëlische uitkijkpost een kogel in de nek gekregen
en is sindsdien aan beide armen en benen verlamd. Ik kende de gevaren, zegt
Hassan, maar als je iets kan doen voor God en voor je eigen land heb je dat
ervoor over. Webhe heeft intussen een vierling op de wereld gezet, en
daardoor is de steun van de vereniging meer nodig dan ooit. Het gezin kreeg
een kinderoppas die inwoont en een maandelijkse uitkering van ongeveer 500
euro. Ziektekosten en latere schoolkosten worden vergoed, het gezin kan
beroep doen op een auto met chauffeur - en zelfs de melk en de luiers
krijgen we, zegt Webhe. Veel mensen begrijpen niet dat vrouwen deze mannen
willen huwen, zegt ze. Maar zij hadden hun leven en hun lichaam veil om
ons land te bevrijden. Voor ons is het een eer hun vrouw te zijn.

De Vereniging zegt dat ze vorig jaar meer dan 8 miljoen euro uitgaf aan
hulp. Het grootste deel van dat geld komt van een liefdadigheidsinstelling
in Iran. Er komen ook middelen binnen via individuele giften en via de
‘khoms’, een sjiïetisch systeem waarbij rijke moslims gevraagd worden een
vijfde van hun gespaarde vermogen aan de behoeftigen te schenken.