Rel tussen zwart en blank geeft antiracismeconferentie wrange nasmaak

De beslissing om alle niet-Afrikanen te weren van de eerste vergaderingen
was ingegeven door de agenda: herstelbetalingen voor het historische
onrecht dat de Afrikaanse en Caribische landen is aangedaan door de
slavernij. Dat thema is erg omstreden en het leek een meerderheid van de
zwarte landen een beter idee om geen blanke inmenging te dulden in een
debat dat handelde over de vraag welke tactiek de beste is om de
herstelbetalingen los te krijgen. De zwarte delegaties zetten het licht op
groen om processen aan te spannen die herstelbetalingen moeten afdwingen
van Groot-Brittannië, Duitsland, België en Frankrijk voor hun rol in
slavenhandel. Daarnaast werd beslist tot de oprichting van een Global
African Congress (GAC) dat wereldwijd toezicht moet uitoefenen op de
gelijkberechtiging van zwarten in de Afrikaanse diaspora.

Nadien werden de blanke delegatieleden uitgenodigd voor het tweede luik van
de zesdaagse conferentie, dat handelde over de vraag welke tactieken blanke
landen kunnen gebruiken om racisme tegen zwarten uit te roeien. Voor dat
tweede luik kwamen echter nog weinig delegatieleden opdagen. Verschillende
delegaties - Cuba, Colombia, Rusland en een deel van de Zuid-Afrikaanse en
Zimbabwaanse ploeg - waren al spoorslags naar huis vertrokken omdat ze het
niet eens waren met de beslissing om geen niet-Afrikanen toe te laten.

De organisatoren van de racismeconferentie bezondigen zich zelf aan
rassendiscriminatie, meent John White, de vertegenwoordiger van de Britse
regering op Barbados. Het lijkt erop dat we achteruit gaan in plaats van
vooruit. Sommige delegaties waren erg ontriefd omdat ze niet konden
deelnemen aan alle vergaderingen in een conferentie die betiteld werd als
de opvolger van de grote antiracismeconferentie in Durban vorig jaar. Jewel
Crawford, de voorzitter van de conferentie, geeft toe dat het een
ongelukkige beslissing was maar voegt eraan toe dat het een beslissing was
van een meerderheid van de deelnemende landen.

Eerwaarde Aaron Larrier, die de conferentie mee voorzat, gooide nog olie op
het vuur door te verklaren dat de blanke bedrijfsleiders die op Barbados de
dienst uitmaken, moesten bijdragen voor de organisatiekosten van de
conferentie - er is nog een uitstaande schuld van zo’n 100.000 dollar. Als
zij (de blanke bedrijfsleiders) het niet opportuun achten om een duit in de
zak te doen, dan zou ik de zwarte bevolking vragen om goed na te denken
voor ze producten kopen, dreigde de conferentievoorzitter. De zakenlui
reageerden meteen op de nauwelijks verholen oproep tot een economische
boycot. De Kamer van Koophandel beschuldigde Larrier ervan de zogenaamde
blanke bedrijven af te persen om zijn rekeningen te betalen.

De regering van Barbados, een piepklein eiland dat enkel het hoofd boven
water houdt door de aanwezigheid van Britse, Europese en Amerikaanse
toeristen, distantieerde zich onmiddellijk van de conferentie uit vrees dat
de indruk zou ontstaan dat Barbados een eiland van zwarte racisten zou zijn.