Rien ne va plus in Zimbabwe

Je kan de calamiteit niet bedenken of ze heeft zich de voorbije jaren in Zimbabwe voorgedaan. Een inflatie van intussen meer dan 100.000 procent en een economie die zes procent kromp in 2007. Meer dan een miljoen stedelingen die in 2005 verplicht naar het platteland moesten “terugkeren”, maar intussen allang weer in krotten en tenten rond de steden wonen. Dissidenten die beroofd en afgeranseld worden. Werkloosheid van ongeveer 80 procent.
Elektriciteit die meer uitvalt dan werkt, kraantjes die droog staan, winkels met schreeuwend lege rekken en prijzen die blijven stijgen. Zelfs maïs, het basisvoedsel voor de gewone Zimbabwaan, is steeds moeilijker te vinden en nog moeilijker te betalen. Geen wonder dat al meer dan drie miljoen Zimbabwanen die ellende achter zich gelaten hebben en de grens –meestal met Zuid-Afrika– hebben overgestoken.

De foto’s verschenen in MO*53:

04: Bewoners van de dichtbevolkte regio Tafara Mabvuku bij de hoofdstad Harare zijn aangewezen op bronwater.
06: Squatters bij Belvedear West, Harare, teruggekeerd na hun uitzetting in 2005.
08: Warrenpark, Harare. Kinderen proberen wat bij te verdienen door bij valavond brood te verkopen.
10: Supermarkt in Bulawayo.
16: Thabo Mboyo (19) en Bongani Bumalo (18) uit Bulawayo vertrekken naar Zuid-Afrika om geld te verdienen voor de familie.
19: Een gat in de grens. Mboyo en Bumalo steken de grens over bij de Limpopo rivier.
24: Marabastad Refugee Reception Center in Pretoria. Hier schuiven elke donderdag en vrijdag meer dan 10.000 Zimbabwaanse vluchtelingen aan in de –vaak ijdele– hoop op een Zuid-Afrikaans visum. Sommigen wachten gedurende maanden.
32: Bij de Methodistische kerk in Johannesburg. Bisschop Paul Verryn liet elke nacht zo’n 1500 vluchtelingen in zijn kerk overnachten, maar op 31 januari 2008 viel de Zuid-Afrikaanse politie brutaal binnen en deporteerde zeker vijfhonderd mensen zonder wettige verblijfspapieren.