Rust in een verdeeld Bagdad

Uit cijfers van het Amerikaanse leger en de Iraakse regering blijkt dat het religieuze geweld in Irak is verminderd en dat de nieuwe golf Amerikaanse troepen het aantal aanvallen tegen burgers heeft kunnen verminderen. Maar inwoners van Bagdad wijzen op de keerzijde van de medaille: de relatieve kalmte is vooral te danken aan het feit dat ze nu in een grotendeels verdeelde stad leven.
“Ik wil maar al te graag akkoord gaan met het idee dat het geweld in Irak verminderd is en dat alles nu in orde is”, zegt generaal op rust Waleed al-Ubaidy. “Maar de waarheid is veel bitterder. Er voltrekt zich gewoon een dramatische verandering in de demografische kaart van Irak.” Al-Ubaidy wijst er ook op dat er bijna niemand meer overblijft om verslag uit te brengen. “De meeste eerlijke journalisten zijn vertrokken.”
Na aanhoudende etnische zuiveringen zijn delen van Bagdad die vroeger een gemengde bevolking hadden, nu uitsluitend sjiitisch of soennitisch. Daardoor is Bagdad uiteengevallen in twee grote steden, die nog eens onderverdeeld zijn in tientallen wijken en stadjes onder controle van lokale milities. De Russafa-kant van de Tigris is onder Sjiitische controle, behalve al-Adhamiya dat volledig onder Soennitisch controle is. De andere oever van de rivier, de al-Karkh kant, is volledig onder Soennitsche controle, behalve Shula, Hurriy en stukjes Aamil, die door Sjiitische milities gecontroleerd worden.
“Als de situatie nu zo goed is, waarom zijn vijf miljoen Irakezen dan nog steeds op de vlucht?” vraagt Abu Mohammad, die zijn huis in het westen van Bagdad moest verlaten en nu enkele kilometers verder woont. “Amerika en Iran hebben eindelijk hun oude droom kunnen realiseren: de Irakezen verdelen. Dat is dan ook het enige succes waarover ze het kunnen hebben.”
Het geweld mag dan al de krantenkoppen niet meer halen, het is er nog steeds. Op de vuilnisbelten worden minder lichamen gevonden dan enkele maanden geleden, maar de Iraakse minister van Volksgezondheid heeft het nog over vijf tot tien gemartelde en vermoorde burgers per dag.
Veel Irakezen leggen de schuld voor die etnische moorden bij de Iraakse regering en bij de Amerikaanse troepen die niet genoeg doen om ze te stoppen. “De Amerikanen vragen eerste minister Maliki het etnische geweld te stoppen”, zegt Mahmood Farhan van de Vereniging voor Moslimstudenten, een belangrijke soennitische groep. “Maar ze weten ondertussen zeer goed dat het zijn ministers zijn die opdracht geven voor de etnische zuiveringen.”