Rust is relatief na vredesconferentie van Goma

Van 28 januari tot 3 februari streken de leiders en de woordvoerders van een tiental milities uit het oosten van Congo neer in Goma om uit te zoeken hoe de beloofde vrede in de praktijk kan worden gebracht. Het akkoord van 23 oktober stipuleert dat “alle troepen hun militaire activiteiten moeten staken, dat ze zich moeten integreren in het leger of in het burgerleven en dat ze zich moeten onthouden van elke vorm van discriminatie tegen de burgerbevolking, in het bijzonder vrouwen en kinderen.”

“Iedereen is de oorlog moe, daar zijn we ons meer dan wie ook van bewust”, zegt Bikoy Mukongo, leider van de Maï-Maïmilitie Kifuafua, “Onze eisen zijn beter dan verhoopt ingewilligd. We zijn naar Goma gekomen om onze goede wil te tonen en samen met de regering en de internationale gemeenschap op zoek te gaan naar modaliteiten om de akkoorden toe te passen.

Sinds 23 januari is geen enkel dorp meer aangevallen en vond geen enkel groot gevecht meer plaats tussen het Congolese regeringsleger (de FARDC) en rebellengroepen. “Wie had dat enkele dagen geleden nog durven hopen ?”, zegt handelaar Léonard Polepole, die zelf al vier keer werd aangevallen. “Eindelijk kunnen we weer rondreizen met ons geld en onze waren zonder de vrees te worden overvallen of erger nog, vermoord.”

Te mooi om waar te zijn ?

Waarnemers vrezen dat de rust niet lang zal duren, omdat de akkoorden niet expliciet genoeg zijn over wat er moet gebeuren als een van de partijen zijn belofte niet nakomt. “Ik ken die krijgsheren”, zegt Jean-Marie Hamisi, vertegenwoordiger van burgerorganisaties uit Katana, “Het zou me niet verbazen als morgen anderen opnieuw de wapens opnemen en aan het moorden, verkrachten en brandschatten slaan. Ze doen dat in de hoop een hoge post in het leger of de politiek te kunnen afdwingen op een volgende vredesconferentie.”

Op 29 januari heeft het leger inderdaad een voormalige militair en twaalf van zijn officieren opgepakt toen die in Lubarika, nabij de grens met Rwanda en Burundi rekruten aan het ronselen waren om een van de milities, de “Brigade Alupanda”, nieuw leven in te blazen.

Intussen blijven nog altijd veertien officieren van het FARDC gekidnapt door dissidente Banyamulengesoldaten. Die zouden hen hebben meegenomen naar de hooglanden rond Uvira om hen te gebruiken als militaire instructeurs. De opstandige militie, die in het kamp van voormalig vicepremier Azarias Ruberwa wordt gesitueerd, verklaarde op de vredesconferentie nochtans dat ze bereid was de wapens neer te leggen en de rangen van het regeringsleger te vervoegen.

Tenslotte kwamen op 29 januari tien rebellen om bij een operatie van het FARDC nabij Tcheyi, 100 kilometer ten zuiden van Bunia, de hoofdstad van Ituri. Duizenden burgers hebben de streek ontvlucht, melden militaire en humanitaire bronnen. De weg naar de vrede in Ituri lijkt nog lang.