Tweehonderd dagen nog tot Kopenhagen

“Er is een constructieve atmosfeer in de gesprekken, ik ben optimistisch”, zegt Yvo de Boer, directeur van het VN-Klimaatbureau (UNFCCC). “Ik vind het vooral positief dat de geïndustrialiseerde landen de ontwikkelingslanden eindelijk wat krediet geven voor was ze nu al doen om de klimaatverandering aan te pakken.”

De 15e Conferentie van Partijen in Kopenhagen is gepland van 7 tot 18 december, maar het is van groot belang dat op voorhand gekend is welke engagementen de regeringen willen nemen,  zei de Deense minister voor Klimaatverandering en Energie Connie Hedegaard onlangs op een persconferentie. Daarvoor zullen nog vier voorbereidende rondes van gespreken gehouden worden, na een eerste ronde in april.  

Vorige week kwamen in Kopenhagen ook al 2.500 wetenschapers samen op het International Scientific Congress on Climate Change.  Ze kwamen tot de weinig hoopgevende conclusie dat de huidige uitstoot tot een meer drastische klimaatverandering zal leiden dan wat tot nog toe door het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) voorzien was.

Struikelblokken

Een wetenschappelijke consensus of de aanvaarding daarvan door de overheden is niet langer het hoofdprobleem in de gesprekken. De onderhandelaars hebben het vooral moeilijk om een financiering overeen te komen, met name voor projecten in ontwikkelingslanden.

Volgens de Boer zal het succes van Kopenhagen afhangen van de mate waarop geïndustrialiseerde landen hun uitstoot willen terugdringen tegen 2020, van de stappen die ontwikkelingslanden bereid zijn te nemen en de financiering van die inspanningen, en van de oprichting van een internationale structuur die de klimaatinspanningen op lange termijn controleert.
Iedereen heeft het gevoel dat de verschillende partijen langzaam naar een consensus toegroeien, maar tegelijk ook dat tweehonderd dagen voor de top de tijd wel erg begint de dringen.

De Boer heeft al gezegd dat de VS en andere geïndustrialiseerde landen een akkoord nooit zullen kunnen ratificeren als er geen inspanningen gedaan worden door de ontwikkelingslanden. “Het is een beetje de kwestie van de kip en het ei”, zegt de Boer. “Ontwikkelingslanden zeggen: ‘ja, we willen in actie schieten, maar we willen er dit keer zeker van zijn dat het geld daarvoor ook komt. Toon me het geld en we tonen ons plan’. Ik verwacht dat we beide zaken pas zullen zien in Kopenhagen.”

Ook Jake Schmidt van de Natural Resources Defence Council wijst erop dat rijke en arme landen op elkanders eerste stappen wachten. “De financiering is het hart van het probleem”, zegt hij. “Het is een cruciaal thema, en zeer politiek geladen. Er is in de laatste maanden niet echt veel vooruitgang geboekt.”