Zimbabwe vindt geen beul

Sinds 2005, toen de laatste beul met pensioen ging, geldt er een moratorium op de doodstraf, omdat er geen vervanger is. En het kan ook nog lang duren voordat die gevonden wordt. “Zimbabwanen geloven dat iemand die mensen vermoordt, daarmee boze geesten aantrekt die hem en zijn familie zullen lastigvallen”, zegt Obert Gutu, de Zimbabwaanse minister van Justitie.

“In de Afrikaanse cultuur wordt een baan die inhoudt dat je andere mensen moet vermoorden, niet als een baan gezien.”

De meeste Zimbabwanen zijn, net als hijzelf, tegen de doodstraf, zegt Gutu. De doodstraf is volgens hem een inhumane straf die niet thuishoort in een beschaafd land. “Als het aan mij ligt, wordt de straf van de gevangenen op death row onmiddellijk omgezet in levenslang. Het is traumatisch om mensen eeuwig op death row te houden.”

Gevoelloosheid verwacht

Het ministerie van Justitie adverteert al sinds 2005 met de vacature, maar zonder resultaat. Net als andere ambtenaren, krijgt een beul een armzalig loon van ongeveer 210 euro per maand. Alleen mannen komen in aanmerking voor de baan en overheid beschermt de identiteit van de beul.

In een van de advertenties noemt het ministerie van Justitie als functie-eis “vaardigheid in het leggen van knopen.” Ook zou de kandidaat gevoelloos moeten zijn. Mensen die neigen tot aarzelen of die medeleven kunnen tonen, worden verzocht niet te solliciteren.

“Over zo’n baan kun je niet openlijk spreken. Alleen kwaadaardigen en vervloekten kunnen dit werk doen”, zegt Gutu.

Pedzisai Ruhanya, programma-manager van de Crisis Coalition in Zimbabwe, prijst de Zimbabwanen omdat ze weigeren dit werk te doen. “Alleen de duivel zelf is hier geschikt voor, een normaal mens niet. Wil je voor 210 euro mensen vermoorden? Nooit. De Zimbabwanen moeten dit weigeren.”

In Zimbabwe gaan verhalen dat de gepensioneerde beul worstelt met zijn geweten en spijt heeft van zijn verleden.