Zuidelijk Afrika moet beloftes waarmaken

Nu of nooit moeten de buurlanden van Zimbabwe - de Zuidelijk Afrikaanse Ontwikkelings Gemeenschap (SADC - een samenwerkingsverband van 15 landen in Zuidelijk Afrika) haar verantwoordelijkheid nemen en haar belofte waarmaken dat de wil van het Zimbabwaanse volk zal worden gerespecteerd. Daarbij is de steun van de Afrikaanse Unie en de Verenigde Naties onontbeerlijk.
Het geweld in Zimbabwe heeft een, sinds de tachtiger jaren, ongeëvenaard niveau bereikt. Alle Zimbabwanen die ik spreek zijn zelf bedreigd of hebben vrienden en familie die in elkaar geslagen, vermoord of verdreven zijn. Gisteren kreeg ik nog het bericht dat de president van de anti-Zanu-PF onderwijsvakbond gedwongen werd om voor Mugabe campagne te voeren. Zo niet, dan zou hij geëxecuteerd worden.
Van de meer dan 9000 lokale waarnemers van de Zimbabwe Election Support Network die tijdens de eerste ronde aanwezig waren, wil de Verkiezingscommissie maar 500 voor de tweede ronde accrediteren. Brede waarneming van het verkiezingsproces is op die manier onmogelijk en biedt de Zimbabwaanse regering volop kans tot frauderen met de verkiezingsuitslag.
In deze situatie is een uitkomst die de wil van de Zimbabwaanse bevolking weerspiegelt onmogelijk. Zimbabwe is een door het leger, politie en milities gecontroleerd land en dagelijks vluchten meer en meer mensen naar de SADC-buurlanden. SADC had deze situatie kunnen voorkomen.
Nu moeten bestuurders in de regio laten zien dat ze mensenrechten en goed bestuur serieus nemen, anders zullen de gewelddadigheden zoals die zich recentelijk in Zuid-Afrika manifesteerden zich uitbreiden tot heel Zuidelijk Afrika.
Hierbij kunnen we niet meer alleen op de door de regio aangewezen onderhandelaar tussen MDC en Zanu-PF - de president van Zuid-Afrika, Thabo Mbeki - rekenen. We hebben een brede, door de Afrikaanse Unie en de Verenigde Naties, gesteunde aanpak nodig.
Pascal Richard, coördinator van Zimbabwe Watch vanuit Johannesburg