Vastberaden jongeren versus grote mensen die alles beter weten

Spijbelende meisjes

© Brecht Goris

Bieke Purnelle

Mensen geloven graag dat een nieuw jaar als een kraakvers wit blad voor hen ligt; als een A4 vol opties, kansen en mogelijkheden. Het is een illusie die zelden lang vol te houden valt.

Al snel wordt duidelijk dat er niets veranderd is, dat we in dezelfde vervelende patronen vervallen, dat het leven evengoed een rommeltje blijft, dat niemand ‘s nachts stiekem voor ons heeft opgeruimd.

Ik sloop op kousenvoeten en achter gesloten deuren en ramen het jaar uit, kranten en ander nieuws tot een minimumdosis herleid. Een mediadieet om de accute indigestie te sussen van steeds weer dezelfde gezichten, dezelfde ingestudeerde oneliners, dezelfde nietszeggende quotes, die niemand iets bijleerden, niemand raakten.

Iemand van wie ik houd, en van wie ik dus al eens een advies ter harte neem, wees me erop dat je ook kan focussen op wat hoop geeft. Het kon zo op een kalender, maar ik zweeg en gaf het een kans.

Dus liet ik de jonge fascist in de VRT-studio uiterst rechts liggen en keek ik naar spijbelende meisjes.

De vijtienjarige Zweedse Greta Thunberg spijbelt elke vrijdag om te protesteren voor het Zweedse parlement in Stockholm. De piepjonge Greta vraagt al lang aandacht voor de alarmerende toestand van het klimaat. ‘Ik lig wakker van het klimaat en onze planeet. Onze wereld wordt opgeofferd zodat een klein groepje mensen veel geld kan verdienen. Onze biotoop wordt opgeofferd zodat de rijken in landen als het mijne in luxe kunnen leven. Het lijden van de massa betaalt de uitspattingen van de enkelingen’, speechte ze bevlogen tijdens de klimaattop in het Poolse Katowice.

In Australië volgden duizenden tieners haar voorbeeld. Ze bleven weg van school om te gaan protesteren. De Australische premier, bezorgd om de leerprestaties van de bloem der natie, vroeg hen met aandrang om ‘niet deel te nemen en zich minder activistisch te gedragen’. De tieners negeerden de premier, zoals alleen tieners dat kunnen. Greta’s actie actie inspireerde ook twee Belgische tieners, die duizenden tieners samenbrachten in Brussel. Zonen en dochters van vrienden trokken alleen naar Brussel, hun ouders achterlatend met gevoelens van evenveel trots als bezorgdheid.

Wat baten algoritmen en naamvallen wanneer de aarde ons genadeloos opwarmt en het weer op hol slaat?

Ik keek naar hun jonge en gave gezichten, waar het lot nog een heel mensenleven op moet en zal graveren. Op keukentafels in hun ouderlijke huizen liggen aangetekende brieven van scholen waarin het woord “schorsing” dreigt. Niet dat het hen deert, laat staan tegenhoudt. Ze zijn hier, en hebben iets te vertellen. De rest kan wachten. Wat baten algoritmen en naamvallen wanneer de aarde ons genadeloos opwarmt en het weer op hol slaat?

Dat er afkeurende reacties zouden volgen stond in de sterren geschreven. Wij beschouwen tieners liefst als onmondig en onwetend, en denken dat zij alles wat ze nodig hebben moeten leren op de schoolbanken, tussen de muren van een klaslokaal. Alsof zij niet zien dat er daarbuiten een wereld ligt, die door volwassenen en hun vertegenwoordigers gestaag en koppig naar de verdoemenis wordt geconsumeerd. Alsof zij niet weten dat de mensen voor wie zij zelf niet mogen stemmen het vertikken de futielste symbolische daad te stellen om ecologisch onheil te bezweren. Alsof zij niet doorhebben dat we er weinig van bakken en dat hun toekomst op het spel staat.

Ze maakten me onredelijk blij, met hun zelfverzekerde gejoel en hun jeugdige vastberadenheid. Ik hoop dat niemand hun vuur en verve dooft met pseudo-volwassen gesus en betuttelende goede raad. Ik hoop dat het gemaar en gezeur van cynische grote mensen hen niet van hun stuk brengt. Grote mensen die graag aan de zijlijn zitten mopperen over wat zij, snotneuzen, zouden moeten doen. Grote mensen die alles beter weten. Grote mensen die vergeten zijn wat hen dreef toen ze zestien waren. Grote mensen die menen te weten wat goed voor hen is, maar vooral dingen doen die aantoonbaar slecht zijn voor iedereen. Grote mensen die zich al lang geschikt hebben naar de helaasheid der dingen en zijn vergeten dat democratie de heerschappij van het volk betekent. Deze opstandige tieners hebben geen lessen te leren van grote mensen die moed noch verantwoordelijkheidszin vertonen en hen een ecologische puinhoop nalaten.

Aan het begin van een nieuw jaar leg ik graag wat van mijn schuchtere hoop in spijbelende meisjeshanden.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2770   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2770  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.