Zhang Hongtu: Cultuur groeit.

Zhang Hongtu omschrijft zichzelf het liefst als een CIA: een Chinese Immigrant Artist. Hij bracht de eerste veertig jaar van zijn leven in China door en leeft nu al tweeëntwintig jaar in New York. Hij schildert, creëert en confronteert. Naar aanleiding van het filmfestival Cinema Novo in Brugge wordt werk van hem tentoongesteld.
Ik ben verhuisd van een communistisch China naar een kapitalistisch Amerika. Mijn familie was moslim, maar in mijn omgeving leefde volop het boeddhisme, confucianisme en taoisme. De voortdurende diversiteit in mijn leven heeft me gedwongen alles te herdenken, mijn kunst, mijn ideeën, mijn positie. Veel migranten reageren erg defensief. Zij voelen zich onzeker in een nieuwe context, in een omgeving waarvan ze niet alle details kennen en waarin ze niet alle codes delen met de anderen. Die defensieve houding delen ze overigens met steeds meer mensen die niet verhuizen, maar die wel hun omgeving zien veranderen.
Ik geloof niet dat we nog uit de geglobaliseerde wereld kunnen stappen om terug te keren naar de eenvoudige monoculturaliteit van het vroegere platteland. Dat zou ook niet goed zijn. Als je naar China kijkt, dan merk je dat de meest vruchtbare periodes voor de Chinese cultuur samenvallen met de periodes waarin de openheid voor de buitenwereld het grootst was en er een reële vrijheid was om je eigen ideëen uit te drukken.
Wij moeten vandaag open staan voor de andere en voor tradities waartoe we zelf niet behoren, maar tegelijk moet je als individu jezelf blijven om niet overspoeld te worden door de dominante ideologie. Het sleutelwoord van de multiculturele samenleving is nieuwsgierigheid. Mensen kunnen zichzelf zoeken en heruitvinden door in dialoog te treden met mensen die een andere achtergrond hebben, die anders “geprogrammeerd” zijn.
Dat geeft je immers zelf meer keuzemogelijkheden, meer software om je leven mee in te richten en vorm te geven. Je moet je ogen, je neus, je oren, je huid openstellen voor alles wat er rondom jou gebeurt. Openheid voor nieuwe culturen of waarden impliceert niet dat je je eigen achtergrond of waarden verwerpt. Cultuur is geen zaak van wit of zwart, het is nooit een kwestie van slechts één mogelijke keuze. Cultuur groeit, laag na laag.
Ik kan je zeggen dat culturen een eigen leven leiden en dus ook kunnen sterven. Niemand leeft nog zoals in het Egypte van de farao’s. Is dat erg? Sommige Chinezen zeggen: wij hebben een vijfduizend jaar oude cultuur die altijd zal blijven bestaan. Ik geloof daar niet in. Alles verandert en muteert. Er verdwijnen dus zaken en er ontstaan er andere. Wie de dingen onveranderlijk wil maken, leeft met mummies in plaats van met echte mensen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.