Duurzame Ontwikkelingsdoelen zitten elkaar in de weg

De Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG’s) leiden niet tot diepgaande veranderingen die nodig zijn om de ambitieuze doelen te bereiken, zeggen academici. Dat heeft te maken met een gebrek aan coördinatie tussen de zeventien afzonderlijke doelen.

Dat probleem kwam aan het licht tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de American Association for the Advancement of Science (AAAS) afgelopen weekend.

”Als ze alleen maar gezien worden als streefdoelen – wat momenteel gebeurt – leidt dat ertoe dat regeringen dat wat ze toch al doen, benoemen als SDG-verplichting”, zegt Peter Gluckman van de University of Auckland in Nieuw-Zeeland.

De SDG’s werden in september 2015 aangenomen door de Verenigde Naties en roepen regeringen onder meer op om een einde te maken aan armoede en honger, en iedereen toegang te bieden tot schoon water en duurzame energie voor 2030.

De wereldwijde honger is echter voor het derde jaar op rij gestegen, blijkt uit het laatste voedselzekerheidsrapport van de VN. En minder dan 5 procent van de landen ligt op schema als het gaat om de obesitas- en tuberculosedoelen voor kinderen, staat een in studie die in 2017 werd gepubliceerd in The Lancet.

Kolen, olie en gas

De wereldwijde CO2-uitstoot steeg bovendien in 2018 met 2 procent en bereikte daarmee een nieuw record, volgens een rapport van de University of East Anglia en het Global Carbon Project. Die trend is een gevolg van de stijging van het gebruik van kolen, olie en gas.

“Begrijp me niet verkeerd, de SDG’s zijn erg belangrijk en we staan er volledig achter. Maar we moeten ook eerlijk zijn en constateren dat er veel gepraat wordt, maar weinig gedaan”

“Begrijp me niet verkeerd, de SDG’s zijn erg belangrijk en we staan er volledig achter. Maar we moeten ook eerlijk zijn en constateren dat er veel gepraat wordt, maar weinig gedaan”, zei Daan du Toit, plaatsvervangend directeur Internationale Samenwerking bij het Zuid-Afrikaanse departement voor Wetenschap en Techniek, tijdens de paneldiscussie.

Nakao Ishii, ceo van de Global Environment Facility in Washington DC, zei dat in Japan mensen SDG-badges dragen tijdens beleidsbijeenkomsten, maar dat dat niet altijd betekent dat ze begrijpen wat er moet gebeuren om de SDG-doelen daadwerkelijk te bereiken.

”Er wordt zo ongeveer van je verwacht dat je zo’n badge draagt als je naar een dergelijke bijeenkomst gaat. Maar de vraag is of die mensen zich realiseren wat er echt nodig is voor transformatie.”

SDG’s hinderen elkaar

Een van de problemen was volgens de deelnemers dat de SDG’s elkaar in de weg kunnen zitten. Het ene doel wordt dan bereikt ten koste van het andere.

Een voorbeeld is het Aralmeer, op de grens tussen Kazachstan en Oezbekistan, vroeger het op drie na grootste meer ter wereld. De rivieren die het meer voeden, worden nu gebruikt om landbouwgrond te irrigeren, waardoor het meer sinds de jaren 1960 met meer dan 90 procent gekrompen is.

”De irrigatie van landbouwgrond hielp om SDG2 te halen, het verbeteren van de voedselzekerheid”, zegt Hongbo Yang van het Smithsonian Conservation Biology Institute in de Verenigde Staten. “Maar voor die vooruitgang werd een ander doel opgeofferd, namelijk SDG14, het doel ter bescherming van zeeleven.”

Een oplossing voor regeringen is een brede analyse uitvoeren om duidelijk te krijgen hoe landgebruik, biodiversiteit en klimaat elkaar beïnvloeden, en daar rekening mee houden in hun beleid, zegt Guido Schmidt-Traub van het Sustainable Development Solutions Network in Frankrijk.

In veel landen gebeurt dat echter niet. “Dat is zoiets als een bank die een rentetarief vaststelt zonder macro-economisch model”, zegt hij.

Regionale prioriteiten

Ook geld dat naar wetenschappelijk onderzoek gaat moet beter gecoördineerd worden, om te garanderen dat rekening wordt gehouden met het conflicterende en samenhangende karakter van de SDG’s.

De Amerikaanse National Science Foundation (NSF) bijvoorbeeld zou onderzoek kunnen aanmoedigen naar de wereldwijde relevantie van SDG’s, in plaats van alleen de relevantie volgens nationale en regionale prioriteiten, zegt Thomas Hertel van de Purdue University in Indiana (VS). “We missen momenteel een wereldwijde entititeit.”

Onderzoekers en beleidsmakers zouden samen moeten vaststellen waar de SDG’s elkaar in de weg zitten. “Dat is waar deze bijeenkomst ook om draait”, zei Jiangue Liu van de Michigan State University. “We willen een eerste stap zetten om deze kwesties aan te kaarten. Niet alleen met betrekking tot SDG’s onderling, maar ook als het gaat om prioriteiten op verschillende plaatsen in de wereld.”

Bron: SciDev