Afscheidsbrief uit Venezuela

De mensen die je als journalist spreekt, laten vaak een diepe indruk achter. Het bericht dat  Grecia, een jonge scheikundige, uit Venezuela zal vertrekken, vertelt mij over het onmogelijke leven in Venezuela. Deze brief kondigt een dappere beslissing aan van een vriendin, de zoveelste migrant in de wereld.

  • Roormo (CC BY-SA 2.0) Roormo (CC BY-SA 2.0)
  • Alex Lanz (CC BY-NC-ND 2.0) Alex Lanz (CC BY-NC-ND 2.0)

Ik leerde Grecia (een pseudoniem) kennen naar aanleiding van het artikel Ontploft Venezuela vandaag?

De oppositie riep in augustus vorig jaar heel Venezuela op om Caracas in te nemen op 1 september. De inzet was een herroepingsreferendum over de vraag of Maduro aan de macht mocht blijven.

Alle ogen waren op Caracas gericht.

Net als bij eerdere protestacties in Venezuela escaleerde het niet. Daar waren verschillende redenen voor: angst voor repressie en zelfs dood, andere zorgen zoals eten op tafel krijgen en gebrek aan vertrouwen in de oppositie.

Dagboek over wegloopschoenen en de luxe van bloem

Grecia en twee andere Venezolanen in Caracas schreven in de aanloop naar een van de grootste manifestaties ooit in de hoofdstad een dagboek over hun ervaringen en de gespannen sfeer.

Bij een verjaardag geef je een praktisch cadeau dat in deze tijden van tekorten een grote luxe is, zoals zeep of bloem.

Meer dan over een massale protestactie, gingen de getuigenissen over het moeilijke dagelijkse leven en overleven in de hoofdstad van een land dat ooit een van de meest welvarende in Zuid-Amerika was.

Grecia schreef dat ze geen schoenen met hakken meer draagt, omdat de onveiligheid zo groot is dat ze het misschien op een lopen moet zetten.

Bij een verjaardag geef je geen taart of cadeautjes meer, maar een praktisch cadeau dat in deze tijden van tekorten een grote luxe is, zoals zeep of bloem voor de Venezolaanse arepas (maïsbroodjes, nvdr).

Een sociaal leven leiden was volgens de Venezolaanse een luxe die de meeste mensen zich niet meer kunnen veroorloven. ‘En dan volgt de depressie’, vertelde Grecia.

Explosieve situatie

Met Grecia kreeg ik na de samenwerking een band via sociale media. De jonge Venezolaanse staat niet aan de kant van Maduro, maar gelooft ook niet in de oppositie. Ze probeert haar leven te leiden. Terwijl de situatie in Venezuela verergert -aanhoudende hyperinflatie en onhoudbare tekorten aan medicijnen en voedsel- houden we contact.

Venezolanen hebben niets meer te verliezen en trekken dagelijks de straat op tegen het regime van Maduro dat steeds autoritairder wordt.

Bijna twee maanden nadat het hooggerechtshof in een onconstitutionele manoeuvre het parlement buiten spel zet, is er een nieuwe golf van straatprotesten.

De situatie is, in tegenstelling tot de straatacties voor het herroepingsreferendum vorig jaar, uiterst explosief.

Venezolanen hebben niets meer te verliezen en trekken dagelijks de straat op tegen het regime van Maduro dat steeds autoritairder wordt. De oppositie eist een humanitaire corridor en verkiezingen.

Ook het Europees Parlement riep gisteren na een onderhoud met parlementsvoorzitter Julio Borges op tot het stopzetten van het geweld, de vrijlating van politieke gevangen, respect voor het parlement, een electorale agenda en een humanitaire corridor.

Afscheidsbrief, over liefde en vertrek

Op dag 54 van de hernieuwde straatprotesten krijg ik een bericht van Grecia. In september schreef de jonge Venezolaanse nog: ‘Wanneer je stilstaat bij de situatie is het enige wat je wil doen wanhopig weglopen.’ Negen maanden later vertelt Grecia in een brief dat ze op het punt staat te vertrekken.

***

‘Alles is hier chaos. Een normaal leven leiden is onmogelijk sinds Maduro aan de macht kwam. We zijn eraan gewend geraakt ons leven te leiden tussen de miserie, onveiligheid, onwetendheid, woestheid, overleving… Dit heeft onze waarden aangetast en uiteindelijk het gedrag van de maatschappij in haar geheel veranderd.

Alles is hier chaos. Een normaal leven leiden is onmogelijk.

Vele winkels zijn gesloten waardoor de toegang tot voedsel beperkter is dan ooit. Daarom zijn er in veel staten vernielingen en plunderingen. De weinige plekken waar nog wel voedsel te koop is, vragen prijzen die voor de gewone mensen onbetaalbaar zijn. We zitten in een straatje zonder einde.

Te midden van het verdriet, de wanhoop, de onmacht, en de maalstroom van gevoelens die mij als Venezolaanse overvalt, hou ik van mijn land als het beste land ter wereld.

Sinds het begin van de straatprotesten is het openbaar vervoer verre van optimaal, maar godzijdank lukte het mij altijd om op tijd thuis te komen zonder problemen. Twee weken geleden heb ik ontslag genomen. Ik ben vastberaden en klaar om binnen enkele weken het land te verlaten.

Te midden van het verdriet, de wanhoop, de onmacht, en de maalstroom van gevoelens die mij als Venezolaanse overvalt, hou ik van mijn land als het beste land ter wereld.

Ik hoop dat God het toelaat dat we elkaar op een dag ontmoeten. Ik verlies de hoop niet dat Venezuela ooit vrij zal zijn zodat je naar hier kan reizen, of dat ik er in slaag Europa te bezoeken en België te leren kennen.

Een knuffel, dank je wel om mijn berichten te lezen en te schrijven over hoe het met ons gaat.

Grecia’

***

Humanitaire crisis jaagt Venezolanen naar het buitenland

Grecia is niet de enige Venezolaanse die haar vaderland achterlaat, specialisten delen de emigratie uit Venezuela in drie fases in. Eind jaren negentig, na de verkiezing van Hugo Chavez, verliet de elite Venezuela om politieke redenen.

Tussen 2004 en 2009 vertrokken meer en meer jonge professionelen uit het land. Vanaf 2010 emigreerden vooral jonge Venezolanen en de middenklasse.

Sinds 2016 emigreren Venezolanen in groten getale naar andere Latijns-Amerikaanse landen waar de economische omstandigheden beter zijn, waaronder Chili.

De laatste maanden steken ook Venezolanen met weinig middelen in grote aantallen de grens over naar Brazilië en Colombia op zoek naar medicijnen en voedsel.

De laatste maanden steken ook Venezolanen met weinig middelen in grote aantallen de grens over naar Brazilië en Colombia op zoek naar medicijnen en voedsel. De nieuwe bootvluchtelingen van het continent gaan op zoek naar een beter leven in Curaçao.

Meer dan twaalfduizend Venezolanen vluchtten volgens officiële bronnen sinds 2014 de grens over naar Brazilië en bleven er. Het aantal Venezolaanse vluchtelingen in Brazilië vervijfvoudigde het afgelopen jaar tegenover 2014.

Ook in de Colombiaanse grenssteden strijken Venezolaanse vluchtelingen neer. De Colombiaanse autoriteiten registreerden vorig jaar zes miljoen Venezolanen die de grens overstaken.

Velen onder hen vluchtten omwille van het schrijnende tekort aan voedsel en andere basisvoorzieningen. Het is niet geweten hoeveel Venezolanen illegaal in Colombia verblijven om er te werken.

Asielaanvraag buiten Zuid-Amerika

Volgens het Pew Research Center steeg de asielaanvraag van Venezolanen in de VS met 168 procent tijdens de periode van oktober 2015 tot juni 2016 in vergelijking met dezelfde periode het jaar ervoor.

Er waren 10.221 Venezolaanse asielaanvragen van oktober 2015 tot juni 2016. Venezolanen zijn zo de derde grootste groep die asiel aanvraagt in de VS na China en Mexico.

Spanje is de tweede bestemming van Venezolaanse asielzoekers. Van januari tot mei 2016 vroegen 1040 Venezolanen asiel aan in de Europese Unie, voornamelijk in Spanje.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.