VN willen drastisch snijden in visserijsubsidies

‘Als je weet dat de totale export van vis en zeevoedsel 146 miljard bedraagt, betekent dat dat van elke 5 dollar aan visproducten, 1 dollar gesubsidieerd is’, zegt David Vivas van de VN-Conferentie voor Handel en Ontwikkeling (Unctad). ‘Dat is geen klein bedrag. De vis wordt duur betaald. Mensen betalen niet alleen in de winkel voor hun vis, maar ook via hun belastingen.’

‘Van elke 5 dollar aan visproducten is 1 dollar gesubsidieerd’

De subsidiestructuur veroorzaakt volgens hem een ‘neerwaartse spiraal’, aangezien vissers een strijd aangaan om zoveel mogelijk vis te vangen, in een tijd waarin vis al een schaars goed is. ‘De subsidies moedigen aan om de visbestanden sneller uit te putten dan zou gebeuren als er geen subsidies waren’, zegt hij.

Ontwikkelingslanden

‘Visserijsubsidies zijn een gevoelige kwestie’, zegt Lucas Assunçao, hoofd van de afdeling Handel, Milieu, Klimaatverandering en Duurzame Ontwikkeling bij Unctad. Om een nieuw beleid hierover vast te stellen, moeten landen informatie verstrekken over welke subsidies ze geven en die subsidies afschaffen die leiden tot overbevissing. Ook moet naar de situatie per land gekeken worden, waarbij voor ontwikkelingslanden mogelijk andere richtlijnen gelden.

De Unctad werkt aan een multilateraal visserijakkoord dat besproken wordt tijdens de Ocean Conference in juni en dat afgerond moet worden in december tijdens een ministersconferentie van de Wereldhandelsorganisatie in Buenos Aires.

‘Niet alle landen profiteren even veel van de zeeën’

Een dergelijk akkoord heeft steun van een aantal landen en regio’s, zoals ACP-landen (voormalige Europese koloniën in Afrika, de Caraïben en de Pacific), de Europese Unie en Pakistan. In juni staan naast de subsidies ook illegale visserij en toegang tot markten op de agenda.

‘Niet alle landen profiteren even veel van de zeeën’, zegt Assunçao over de visserijmarkt van bijna 150 miljard dollar. Sommige regeringen hebben aangegeven de conferentie te willen gebruiken om betere markttoegang te krijgen. Dit is vooral van belang voor eilandstaten in de Pacific en het Caraïbische gebied, waar het verwerken en transporteren van goederen vaak duurder is.