Age of stupid

Allemaal niet zo leuk voor ‘de mensen’, maar dit is nog klein bier in vergelijking met de naar schatting 100 miljoen mensen die door de prijsstijgingen het bestaande leger van 1 miljard hongerigen zullen gaan vervoegen. Net zoals in 2008 zal er flink wat landbouwgrond ingenomen worden voor agro-brandstoffen, want als olieprijzen stijgen valt daar goed geld mee te verdienen. De laatste voedselrellen hebben we nog niet gehad.

Bij al die onheilstijdingen prijs ik me gelukkig in België te wonen. Waar een ontslagnemend premier in het parlement verkondigt dat hij persoonlijk iets gaat doen aan de stijging van olie en gasprijzen. Premier Leterme heeft blijkbaar dermate invloed op het mondiale geopolitieke spel om ervoor te zorgen dat wij niet getroffen zullen worden. En als hij dit aankondigt met dezelfde stelligheid als waarmee hij het BHV probleem zou oplossen dan kunnen we op beide oren slapen.

Wie dacht dat de kerncentrales ons dan tenminste een beetje onafhankelijk gemaakt zouden hebben van buitenlandse energie mag ook deze illusie opbergen. De voorbije jaren zijn we namelijk steeds meer stroom gaan invoeren en is er onvoldoende geïnvesteerd in productie en in de hoogspanningslijnen. Specialisten waarschuwen voor nog duurdere elektriciteit en zelfs mogelijke stroompannes. Premier Leterme mag in dat geval gerust mijn energiefiets lenen om het land van elektriciteit te voorzien. Naar het schijnt is hij een getraind fietser.

Omwille van de zware inspanning die geleverd moest worden om de financiële crisis te overleven is de wereld niet klaar om nieuwe schokken op te vangen.

Kris Peeters, nog zo’n afgetrainde sportman, was aanwezig op de laatste samenkomst van het Wereld Economisch Forum in Davos. Ik ben benieuwd of hij tijd gevonden heeft om het door het WEF gepubliceerde ‘Globak Riks Report’ door te nemen. Het rapport opent met een opmerkelijk statement. Omwille van de zware inspanning die geleverd moest worden om de financiële crisis te overleven is de wereld niet klaar om nieuwe schokken op te vangen. En dat terwijl er- volgens het WEF - minstens 10 grote systeemrisico’s zijn waarvan het ‘zeer waarschijnlijk is’ dat ze zullen plaatsvinden. Het lijstje omvat onder andere extreme weerfenomenen en klimaatverandering, onstabiele regeringen en corruptie, stijgende energieprijzen, toenemende ongelijkheid, een nieuwe financiële bubbel, geopolitieke conflicten, handelsoorlogen, voedsel- en watertekorten.

Wie dit lijstje doorneemt met in het achterhoofd de vaststelling dat we de veerkracht ontbreken om daaraan het hoofd te bieden, krijgt het misschien wat benauwd, zelfs al zal Leterme ongetwijfeld ook al deze problemen onverwijld aanpakken.

Als het zou helpen wil ik gerust eens op mijn blote knieën gaan zitten om toch maar eens enkele van die politici een ander verhaal te horen vertellen. Wie durft zeggen dat het feestje over is? Dat onze koopkracht niet meer zal stijgen? Dat noch Vlaanderen, noch België klaar is voor een omschakeling naar een leven met minder energie en grondstoffen? Wie durft zeggen dat we de heilloze weg van groei en concurrentie maar best verlaten nu duidelijk is dat daardoor ongelijkheid toeneemt en ons ecosysteem uitgeput geraakt. Wie durft maatregelen aankondigen die ingaan tegen belangen van multinationals en belangenorganisaties? Wie durft een plan maken om lokale voedsel- en energievoorziening veilig te stellen? Kortom, wie heeft er vijf minuten echte politieke moed?