Genoeg is genoeg!

Hoe lang moet een nooit veroordeelde vermeende terrorist gestraft worden?

Hoe lang kan een Staat ongestraft handelsakkoorden afsluiten met andere landen terwijl haar eigen burgers daar slachtoffer van worden?

Hoe lang moet iemand geduld blijven tonen met de schending van burgerrechten in een zogenaamde democratie?

Ik blijf u de antwoorden schuldig omdat ik zelf de nooit veroordeelde vermeende terrorist ben die slachtoffer is van financiële akkoorden tussen België en de VS waardoor ik geen recht meer heb op een bankrekeningnummer.

In 2001 had iedere “democratische” staat het recht mensen voor onbepaalde duur vogelvrij te verklaren door ze op VN-terroristenlijsten te zetten.

Alles begon na 9/11. In 2001 had iedere “democratische” staat het recht mensen voor onbepaalde duur vogelvrij te verklaren door ze op VN-terroristenlijsten te zetten. Zo belandden Patricia Vinck en Nabil Sayadi ook op die VN-Lijst 1276. De Belgische Staat (toen zeer blauw gekleurd) was dan toch gezwicht onder de druk van de VS om ons op die lijst te zetten, ondanks een gerechtelijk onderzoek dat nog volop bezig was en waaruit achteraf bleek dat er geen schuld aan terrorisme noch andere criminele praktijken kon gevonden worden.

De Belgische Staat werd in februari 2005 veroordeeld om ons van de lijst te halen. Het heeft tot juli 2009 geduurd voor dat we effectief van deze lijst werden verwijderd.

Ik leg de nadruk op deze lijst want met de jaren is gebleken dat er nog vele andere lijsten bestaan. Zo is bijvoorbeeld mijn echtgenote de toegang ontzegd tot mijn geboorteland Libanon, ben ik de toegang ontzegd tot Frankrijk, werden we op reis in Italië, in onze vakantiebestemming, ondervraagd door de politie… en er is blijkbaar ook nog zoiets als de OFAC-lijst van het ministerie van Financiën in de VS. Daar zet men mensen op waarvan men vermoedt dat ze o.a. terrorisme financieren of steunen.

Men noemt deze mensen: SDNs = Specially Designated Nationals. En daar sta ik dus blijkbaar nog op want in september kreeg ik een aangeschreven brief van mijn bank (Argenta) waarin zij mij meldden dat ze de klantenrelatie zouden verbreken vanaf 15/11/2017. Een klantenrelatie die begon in september 2009. Na aandringen bleek dat het was omwille van mijn naam op die OFAC-lijst, iets waarvan ik het bestaan zelfs niet kende. Een klacht bij de Ombudsdienst van Financiën leidde tot niets want de bank had gelijk… instellingen die belangen hadden met de VS mogen geen banden hebben met mensen die op de OFAC-lijst staan.

Toch opende ik een nieuwe rekening bij de Bpost Bank, zonder enige moeilijkheid. Gewoon een zichtrekening om mijn loon op te kunnen ontvangen en een paar overschrijvingen te kunnen volbrengen. Maar begin april 2018 bleek dit ineens niet meer te gaan: kaart werkte niet, overschrijvingen lukten niet meer. Bij telefonisch contact met de klantendienst bleek het inderdaad om een blokkering te gaan van het rekeningnummer. Zomaar, zonder aangetekend schrijven. Dat kan blijkbaar. Bij verder doorvragen bij ons lokaal postkantoor kwam dan toch het antwoord dat ze me in mei 2018 een brief gaan schrijven. In mei!

Ik eis mijn burgerrechten op

Hoe lang moet dit nog duren? Hoe lang kan iemand gestraft worden voor een fout van zijn eigen overheid? Hoe lang moet iemand met een stempel van terrorist blijven rondlopen, ook al is het vermeend? Blijkbaar voor altijd want er zullen wel altijd “lijsten” opduiken die het voor ons onmogelijk maken een normaal leven te leiden. Sinds 2002 leven mijn gezin en ik in een constante stress van onzekerheid.

Sommige journalisten hebben in die hoogdagen hun allerbeste kant van inventiviteit getoond om halve waarheden en leugens te mixen tot een cocktail van nog meer leugens: riante villa, rekeningen in Monaco, geldtransacties van 200.000 à 300.000 Euro per dag (!), verhandelen van biologische, chemische en zelfs nucleaire wapens, doorsluizen van valse paspoorten, en nog vele andere fantastische schrikverhalen.

Weinigen hebben zich aan de deontologie van de journalistiek gehouden

Weinigen hebben zich aan de deontologie van de journalistiek gehouden, maar zij die het wel deden zijn we dankbaar. De anderen hebben alleen maar ongelijk gekregen ook al hebben ze dat nooit in hun kranten toegegeven want de zweem van twijfel moest behouden blijven.

Maar toch richt ik mij terug tot jullie, de journalisten, omdat ik van jullie mijn recht wil krijgen om aan de alarmbel te trekken. In dit jaar van verkiezingen mogen de politici eens aan mij laten zien hoeveel hun burgers echt waard zijn om er voor te vechten. Of ben ik maar een genaturaliseerde Belg die daarboven op ook nog moslim is? Ben ik daarom gerechtigd met het stigma “terrorist” te moeten blijven leven? Moet ik daarom gekleineerd worden in alles wat ik onderneem?

Ik eis mijn burgerrechten op, ik eis te kunnen leven zoals ieder ander vrij mens, ik eis te kunnen reizen naar waar ik wil, samen met mijn vrouw, kinderen en achterkleinkind. Ik eis gerespecteerd te worden voor mijn bijdragen aan de Belgische Staatskas als belastingbetaler. Ik eis behandeld te worden als mens en niet als een veroordeelde tot levenslange onzekerheid.

Ik dank jullie voor jullie aandacht en de tijd om dit te lezen.