Het verplaatsen van heilige grond

Aansluitend op het dossier De Guatemalteekse Lente en in het licht van de nakende verkiezingen in Guatemala publiceert Maarten van Houte deze week enkele columns in de vorm van een brief aan hoog geplaatste personen. Vandaag richt Maarten zich tot de heer Cohen, Project Supervisor van Soleh Boneh.

Beste Mijnheer Cohen,

Als ik het tijdens onze laatste ontmoeting goed begrepen heb (uw Spaans kon beter, maar ik spreek geen Hebreeuws en dus heeft u een stap voor op mij), mag ik u tutoyeren. Edoch laat ik deze eer aan me voorbij gaan.

U bent project supervisor voor Solel Boneh, het grootste Israëlische bedrijf actief in Guatemala. Dat wil al iets zeggen, sinds het Free Trade Akkoord dat de twee naties onderling sloten. Uw bedrijf is een dochteronderneming van de Amerikaans-Israëlische filantrope Shari Arison, die in september jongstleden nog 4,2 biljoen dollar netto waard bleek te zijn.

U gaf doodleuk – en ongevraagd – te kennen dat u al twaalf jaar actief bent in Centraal-Amerika en hier duizelingwekkend meer geld verdient dan in good old Israël. Vergeef me dat ik eens heb zitten neuzen. Zo blijkt dat uw loonverstrekker hier een snelweg mag komen aanleggen voor zo’n slordige 230 miljoen dollar (waarvoor dit land zich voor 203 miljoen in de schulden stak bij de Centraal Amerikaanse Bank. No hay dinero, Señor!), en er daarnaast een waterkrachtproject ter waarde van nog eens 200 miljoen dollar op nahoudt.

U vroeg niet naar mijn verhaal, maar toch zou ik u bij een volgende gelegenheid iets willen toevertrouwen. In het kader van uw laatste project, zo vertelt uw website trots, heeft u zes miljoen kubieke meter grond en één miljoen kubieke meter rots ontgonnen en strategisch van plaats verlegd.

Als u heilige grond komt verplaatsen, staat het wel zo goed om dat eerst eens te bespreken, dachten sommige mensen hier.

Het gaat hier over inheemse territoria en vanuit uw achtergrond zou u iets moeten weten over heilige grond. Als u heilige grond komt verplaatsen, staat het wel zo goed om dat eerst eens te bespreken, dachten sommige mensen hier. Naar ik verneem hadden een bijeenkomst met de burgemeesters van de streek, een welomlijnde ceremonie en enkele kaarsen volstaan. De tijd en financiën hiervoor waren helaas niet opgenomen in uw bestek en dus besloot u zonder dralen uw bulldozers te zenden.

Nu lijkt het inderdaad niet makkelijk secuur te werken met die dingen, maar het afgraven van landbouwterreinen om uw weg op te hogen, heeft nog meer kwaad bloed gezet, vrees ik. De reactie in de streek was zo’n beetje: ‘Als u hier met grond wil strooien, waarom brengt u dan geen grond mee?’

Het is zelfs zover gekomen dat uw werklieden bescherming nodig hebben van de soldaten van Mijnheer Pérez en dat uw oververmoeide vrachtwagenchauffeurs nu grond moeten gaan halen in de hoofdstad, waar u tenminste vrij spel hebt. Het ergste is bovendien dat u in hoogsteigen persoon arbeiders naar de regionale ziekenpost moest brengen na de meest recente onlusten.

U zag er moe uit, Mijnheer Cohen. Het lijkt een zwaar gevecht tegen deze wilden.