Iedereen in de auto voor Black Fuel Day

Wat als alle voetgangers, fietsers en gebruikers van het openbaar vervoer één dag per jaar allemaal de auto zouden nemen om zich te verplaatsen? En we noemen het Black Fuel Day, de hoogdag ter verheerlijking van de verbrandingsmotor voor privégebruik.

Wat een verwerpelijk idee, horen we je al denken, zeker in tijden van opwarmende klimaten en bijbehorende marsen. Het idee heeft ook alles van een geslaagde 1-aprilgrap … Maar de logica radicaal omdraaien kan misschien helpen om iedereen wakker te schudden. Want elk jaar worden we opnieuw sneller ingehaald door de realiteit: nog meer gemotoriseerd verkeer om vooral lucht te vervoeren is niet langer houdbaar.

De tijd is gekomen om de privileges van de persoonlijke auto terug te schroeven voor het hogere maatschappelijke belang.

Het aantal gereden kilometers stijgt nog elke dag in ons land. Met Black Fuel Day doen we daar fijntjes een schepje bovenop door iedereen die anders niet de auto neemt wél in de auto te laten stappen. De boodschap? Autobestuurders hebben gebruikers van het openbaar vervoer, fietsers en voetgangers broodnodig.

Investeringen in betere voorzieningen voor duurzaam vervoer zorgen ook voor een betere doorstroming op de weg. Hoog tijd dat we dat gaan beseffen. Door één dag per jaar massaal te kiezen voor de auto kunnen we de wereld daaraan herinneren. De tijd is gekomen om duurzaam vervoer sterker te bevoordelen en de jarenlang verworven privileges van de persoonlijke auto terug te schroeven voor het hogere maatschappelijke belang.

Cash for clean

Het klopt dat een auto ons comfortabel en redelijk veilig naar onze bestemming brengt. Maar dat comfort komt ook met een hoge prijs op het vlak van economie en gezondheid. Een maatschappelijke kost waar iedereen, ook wie niet in de file staat, voor opdraait.

Waarom zouden mensen die kiezen voor propere, goedkopere en gezondere vervoersmiddelen daar dan niet voor vergoed mogen worden? Een Cash for Clean-vergoeding voor elke gefietste, getramde en gestapte kilometer. Meer dan terecht, want al die duurzame kilometers maken plaats vrij voor noodzakelijk gemotoriseerd verkeer, hebben een verwaarloosbare milieu-impact en een positief effect op de volksgezondheid.

Als je weet dat luchtvervuiling ons bijna twee gezonde levensjaren afneemt, dan geven die belastingen meer en meer de indruk een aflaat te zijn.

Gewoonte is een lastig beestje. Maar als ons auto-matisme een desastreuze impact heeft op de levensverwachting en de hele maatschappij op kosten jaagt, dan wordt het een probleem. Of we het nu willen horen of niet, al die verbrandingsmotoren stoten een smerige cocktail uit die giftig is voor de mens. Cru gesteld fungeren onze longen vandaag als fijnstoffilters.

‘Ja maar, elke automobilist betaalt toch rijtaks en accijnzen. Daarmee zijn de kosten toch gedekt?’ Deels waar. Want als je weet dat luchtvervuiling ons bijna twee gezonde levensjaren afneemt, dan geven die belastingen meer en meer de indruk van een aflaat. Als ze dan ook nog eens gebruikt worden om een falend systeem te ondersteunen, moet er toch meer dan één wenkbrauw de lucht in gaan. Willen we echt een modal shift teweegbrengen, dan is het misschien een goed idee om een fair deel van die taksen te investeren in deftige alternatieven voor de auto zodat we er straks voor kunnen zorgen dat iedereen veilig en vlot op zijn bestemming geraakt voor een aanvaardbare prijs en met een maximale maatschappelijke meerwaarde.

Ondertussen staan we steeds vaker stil, subsidiëren we straks misschien een file van elektrische wagens en overwegen we nog maar eens om ergens een ringweg te verbreden. In het licht van al die ongezonde kortetermijnplannen ten dienste van het status quo maken we het voor de grap met Black Fuel Day nog een schreef erger. Dik tegen onze goesting, dat spreekt voor zich.

Dries Janssens, Mobiel21