Ons asiel- en migratiebeleid? Niet normaal!

Angst die burgers doet terugverlangen naar een samenleving die nooit echt heeft bestaan, maar die in een verwrongen fantasie symbool staat voor veiligheid, geborgenheid en duidelijkheid. Een samenleving waarin iedereen “normaal’ doet, waarbij “normaal’ staat voor “net als wij”. Wat we kennen is de norm en dus normaal. Wat en wie anders is wordt gewantrouwd.

Die misplaatste nostalgie neemt overal in Europa de gebochelde vorm aan van onversneden xenofobie en racisme.

Migratie is van alle tijden en plaatsen, en heeft doorheen de geschiedenis heel wat economische en culturele meerwaarde gecreëerd.

Migratie is van alle tijden en plaatsen, en heeft doorheen de geschiedenis heel wat economische en culturele meerwaarde gecreëerd.

Vluchten is van alle tijden en plaatsen. Wie op de vlucht moest voor oorlog, geweld of vervolging vond elders een nieuwe en veilige thuis.

Maar ook terreur laat zich niet tegenhouden door grenzen. Terreur zaaide in korte tijd zoveel angst dat aan die nuchtere realiteit van de migratiegeschiedenis een einde lijkt gekomen.

Beleidsmakers harken en besproeien de perkjes waarin angst en wantrouwen gedijen. De perkjes gelijke kansen en grondrechten liggen er bij als braakland.

Heel wat mensen op de vlucht voor oorlog en geweld krijgen vandaag niet de bescherming waar ze behoefte aan hebben. Niet in de regio, niet in Europa en niet in ons land. Veiligheid is nochtans een fundamenteel mensenrecht.

Verdachtmakingen

De Belgische en Europese overheden focussen op het tegenhouden van vluchtelingen in plaats van ze te beschermen. Ze investeren in ontrading en grensbeveiliging, sluiten bedenkelijke deals met onveilige buurlanden om zoveel mogelijk mensen op de vlucht tegen te houden aan de buitengrenzen van Europa, houden mensen maandenlang in ontbering vast in overvolle kampen in Italië en Griekenland, in plaats van ze snel en efficiënt over verschillende Europese landen te verspreiden. België sluit kwaliteitsvolle kleinschalige opvangstructuren waar mensen meer privacy, veiligheid en vrijheid ervaren dan in collectieve centra, plaatst vluchtelingen — ook niet-begeleide minderjarigen — in detentie.

De Belgische en Europese overheden focussen op het tegenhouden van vluchtelingen in plaats van ze te beschermen

Ons land voert een nieuwe wet in om vreemdelingen, ook al zijn ze hier geboren en opgegroeid, te kunnen uitzetten wanneer de dienst Vreemdelingenzaken “een vermoeden heeft” dat ze een gevaar kunnen vormen voor de nationale veiligheid. Krachtdadige maatregelen om discriminatie op de woning- en arbeidsmarkt te bestrijden blijven uit. Mondige ambtenaren met migratieroots worden geviseerd en geweerd. Kinderen met migratieroots stromen veel moeilijker dan elders door naar het hoger onderwijs.

Dat beleid wordt gelegitimeerd met een discours dat vluchtelingen en mensen met migratieroots voorstelt als een gevaar voor onze veiligheid, onze economie en onze waarden.  Zo proberen beleidsmakers het draagvlak voor een warm onthaal van nieuwkomers onderuit te halen. Organisaties die dat beleid kritisch doorlichten, zoals Artsen zonder Grenzen, Unia of Vluchtelingenwerk, worden verdacht gemaakt of gekortwiekt.

Alleen al in Vlaanderen en Brussel laten duizenden burgers, scholen, verenigingen, bedrijven, gemeenten, organisaties,… dagelijks zien dat het anders kan. Ze bieden vluchtelingen en nieuwkomers een warm onthaal en een luisterend oor, zoeken mee naar een woning, komen op voor hun grondrechten. Overal zien we burgers duidelijk kiezen voor bescherming en kansen in plaats van muren en obstakels. Zij beseffen dat harmonieus samenleven kan, maar kansen nodig heeft.

Wij kloppen op tafel

Zondag komen we op straat in de Grote Parade van Hart Boven Hard omdat het niet normaal is dat kwetsbare mensen nog kwetsbaarder worden gemaakt. De hele samenleving gaat vooruit wanneer iedereen bescherming en gelijke kansen krijgt. 

Alleen al in Vlaanderen en Brussel laten duizenden burgers, scholen, verenigingen, bedrijven, gemeenten, organisaties,… dagelijks zien dat het anders kan

Zondag roepen we onze overheid op om een voorbeeld te nemen aan de talloze burgers die mensen in nood ontvangen en ondersteunen.

Wij willen een beleid dat kansen schept. We vragen onze beleidsmakers om ons engagement, onze menselijkheid en onze expertise te benutten en te versterken.

Wij willen een overheid met een menselijk gezicht, die werkelijk garant staat voor onze vaak geroemde universele normen en waarden en die alles in het werk stelt om slachtoffers van oorlog en geweld  veilige en legale toegang tot bescherming te bieden.

Wij willen een samenleving waarin menswaardigheid en gastvrijheid voorop staan.

Sarah Scheepers, Rosalie Heens zijn actief in de werkgroep diversiteit van burgerbeweging Hart Boven Hard en Charlotte Vandycke is woordvoerder bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Nu zondag 7 mei vindt in Brussel De Grote Parade plaats. Meer info op www.hartbovenhard.be