Wantoestanden

Ik klaag het al jaren aan.  De cipier zelf is heel begrijpend en ontvankelijk. Iedere keer dat ik klacht indien betert de situatie voor een paar dagen en daarna is het weer hetzelfde. Het probleem is dat mijn post - omwille van de eigenheid van ons geval - een speciale behandeling krijgt. De brieven van alle gevangenen worden gecontroleerd, zowel die die we versturen als die die we ontvangen. Maar de mijne worden twee keer gecontroleerd.

Het zijn juist degenen die die extra controle doen die mijn post laten liggen en hem bezorgen zonder regelmaat. Zo kunnen ze me vandaag een brief overhandigen die 5 dagen geleden aankwam, terwijl ze er andere achterhouden die hier al 15 dagen liggen. Om je een idee te geven. Gedurende weken had ik zowat geen post gekregen; Vorige week dan geven ze me 68 brieven in één dag. Daar waren brieven bij van hieruit, Californië, van 33 dagen oud. Andere gevangenen krijgen hun brieven met 2 of drie dagen vertraging.

Er waren omslagen bij, verstuurd in Washington, met brieven van mijn familie en enkele artikels van op internet die onze diplomaten ons doorsturen.  Ze betalen “priority mail” om ze snel hier te hebben… maar ik kreeg ze pas 34 dagen na verzending, andere 21 dagen, 15 dagen… en zo verder. Het is natuurlijk waar dat ik veel post krijg, wellicht meer dan eender welke andere gevangene hier; Maar dat is het probleem niet.

Ik weet dat ze hun werk moeten doen en verwacht dan ook mijn post niet even snel als de andere gevangenen.Ik heb er ook nooit over geklaagd dat mijn post later kwam, binnen een redelijke termijn. Maar dagen en weken zitten wachten zonder iets te krijgen en dan een hoop brieven krijgen van meer dan een maand oud, dat is toch niet meer correct.

Hetzelfde gebeurt met de brieven die ik verstuur. Zo stuurde ik 8 dagen geleden een omslag met brieven en foto’s naar Adriana, en ze liggen hier nog steeds. Dus, ze verbieden me niet alleen het bezoek van mijn vrouw, ze bemoeilijken bovendien alle communicatie met haar. Een ander probleem is dat vrienden van me, binnen en buiten Cuba, erover klagen dat ze gescheurde brieven aankrijgen.  Als gevangene mogen we onze brieven niet toeplakken.  We moeten ze openlaten zodat de cipiers ze kunnen nakijken. Maar uiteraard zijn die geacht ze te sluiten alvorens ze te versturen.  Maar de mijne worden dikwijls gewoon open verstuurd. Ze blijven dan haperen in de machines die de post verwerken en komen gescheurd aan.

Ik klaag dat aan, en zoals ik al zei, betert dat dan eventjes om daarna weer uit de hand te lopen. Veel van de bewakers hier zijn professionals en ze doen hun werk correct; Maar anderen vegen er hun voeten aan en zijn, zacht gezegd, nogal slordig en ongevoelig. Voila, dat wou ik jullie toch eens laten weten. Verder zijn jullie van harte bedankt voor jullie brieven die ons moed geven in onze strijd voor gerechtigheid.  Een omhelzing voor jullie allen. Venceremos! We zullen het halen.