Eindelijk al mijn wilde haren kwijtgeraakt?

Kerstmis in Port-au-Prince is…
- Mee vieren met het kerstfeest annex talentenjacht die de jongeren uit onze wijk zelf georganiseerd hadden.
- Onbegrijpend je hoofd schudden wanneer je merkt dat ze dit liever in stijf Koeterfrans laten doorgaan dan in hun eigen vlotte Kreools.
- Genieten van de pretlichtjes in de ogen van de kinderen die op het einde van het feest trots hun gekregen speeltje ‘showen’
Huiskat… mmm… dat smaakt!
Al een tijdje ‘grapten’ de paters over onze katten en de barbecue. Ik lachte lustig mee, want in mijn gemeenschapshuis maken we dezelfde mopjes als onze Pierre er weer lekker dikjes bijloopt. Hier bleek het echter menens. Toen ik op de 24ste uit mijn raam keek, zag ik nog net hoe de tweede poes opgeknoopt in een zak eindigde en als feestmaal voor kerstmis meegeven werd. Mmm.
Kerstvakantie in Saint-Jean du Sud is…

• Samen met mijn hoogbejaarde gastheer Seulement (enig kind van zijn moeder – vandaar zijn voornaam) ‘s morgens een praatje gaan maken met zijn in de tuin begraven echtgenote.
• ‘Dancing in the streets’ met de marktvrouwen.
• Vette varkens – en nee, dit is geen oneerbiedige beschrijving voor een welbepaald soort toeristen- in de branding van de zee zien zonnebaden.
• Melk uit een kokosnoot drinken, palaverend op het strand bij de vissers, die ondertussen kunstig hun netten herstellen.
• Engelse les geven aan Nixon, Pericles, Adler en vele anderen
• ’s Avonds naar verhalen luisteren over weerwolven, donkere vodou, gebeds- en kruidentovenaars, duivels en over hoe je hiertegen te beschermen. Veel bidden en naar de kerk gaan, was in ieder geval de conclusie ;-)

Leven als een dode in Haiti
Op den buiten begraven ze hun familieleden liefst zo dicht mogelijk bij het huis. Het valt op hoe mooi de graven versierd en verzorgd worden. Soms zijn de grafmonumenten bijna net zo groot als het huisje dat ernaast staat. Haitianen leven veel dichterbij bij hun doden. Ze babbelen ermee, liggen soms bovenop het graf te mijmeren, of ze leggen er rijst of kleren in de zon te drogen.
Eén van de ergste dingen die een Haitiaan kan overkomen, is niet deftig begraven worden of -zo mogelijk nog erger- terug tot leven worden gewekt door een slechte meester om voor hem als zombi te moeten werken vb op een grote plantage of in het goederentransport. Om dit onheil te vermijden, breken sommige mensen de nek van hun geliefde overledene. Als je een zombi zout te eten geeft, kan deze uit zijn betovering bevrijd worden.
Oudejaarsavond in Saint-Jean du Sud is…

• Konpa (oftewel ‘ritmisch tegen elkaar aanschurken’) leren dansen
• Dansen met een jongen met 12 vingers!!! ;-) (In het volksgeloof, omdat hij zijn tweelingsbroer in de buik van zijn moeder opgegeten zou hebben)
• Je de ‘ster’ van het bal voelen omdat na elk nummer de jongens letterlijk bijna beginnen te vechten om met jou te kunnen dansen.