Israëlische aanval op Gaza.

Openluchtgevangenis.

De laatste week waren er al veel berichten over Gaza, omdat Hamas het bestand met Israel had  opgeheven. Eigenlijk was er aan die opheffing de facto niet veel nieuws, omdat het bestand eigenlijk een lege doos was.  De Palestijnen zaten effectief opgesloten in de Gaza en Israel hield de grenzen hermetisch gesloten. Zelfs de UN-verantwoordelijke lanceerde tevergeefs oproepen dat er dringend nood was aan hulpgoederen. Israel bleef alle import en export verhinderen, zelfs voor zieken en levensnoodzakelijke producten. Wanhopige Palestijnen schoten af en toe wat kleine raketten naar Israelisch grondgebied. Het enige wat ze daarmee bereikten, was een negatief imago. Dat greep Israël dan aan om terug te vuren, met meer effect.

Opheffing bestand.

Omdat de situatie compleet hopeloos bleef, lanceerden de Palestijnen dus maar de mededeling dat het bestand was opgeheven. Je moet toch iets doen om de aandacht van de pers te krijgen….  Zoals steeds scoorden ze niet echt positief met die mededeling. De oningelichte burger kon horen en lezen dat zij zelf het vredesakkoord verbraken om raketten te kunnen lanceren naar Israël.

Aanval.

De reactie van Israël was ronduit verontrustend. In een behoorlijk agressieve persmededeling, eisten ze dat de Palestijnse burgers Hamas zouden verwerpen. Ze zetten hun eis kracht bij met de mededeling dat zij militair sterker waren en bloed zouden doen vloeien. Bij de aanvang leek het bericht nog op een ultimatum. Maar in feite gaven ze de burgers geen kans, maar een voldongen feit: “wij gaan Gaza aanvallen en zullen nemand sparen.”
Anderzijds lieten ze gisteren eindelijk nog eens een klein konvooi met hulpgoederen door de grens. Dat wekte bij mij de illusie dat ze nog even hun imago wilden opkrikken.

Ikzelf genoot vandaag van een rustige zaterdagmorgen zonder nieuws. Tot ik telefoon kreeg van Hari Belgiqi (zie blog in 2007). Hij klonk behoorlijk overstuur. Israël had inderdaad niet de tijd genomen om de reactie van de burgers af te wachten. De aanval was een feit. Harry kreeg al heel de dag telefoons uit Palestina en van zijn Palestijnse vrienden  in Gent. Hij belde me om gegevens voor het organiseren van een actie in Gent.

Solidaire reacties

Zo ging ik zelf ook op zoek naar nieuws, belde wat rond en maakte digitale mededelingen. Er waren toen al minstens 140 doden. Het enige positieve nieuws was dat er meteen ook veel activisten solidair reageerden.

• Vanavond 27/12/08 was er om 20u een actie in Leuven.
• Zondag 28/12/08 komen Palestijnen en sympatisanten om 12u samen  aan het stadhuis in Gent.  Niet voor een agressieve betoging. Wel voor een oproep tot vrede.
• Op woensdag 31/12/08 zal er een nationale betoging zijn in Brussel. Samenkomst om 14u aan het Muntplein. Optocht en protestwake aan het Martelarenplein (tot 16u)

Internationale politiek?

In het journaal noemde men het een van de bloedigste dagen sinds het begin van het Israëlisch Palestijns conflict. Een aanval waarbij al 250 mensen werden gedood en velen zwaar gewond. De Israëlische regering blijft doen alsof ze enkel terrorisme bestrijden. Zullen de internationale politici dit weer dulden? De VS in elk geval wel.
Aan Europa om op te komen voor de conventie van Geneve. De staat Israël ontstond omdat Europa zich schuldig voelde om de jodenvervolging. Maar wie zijn nu de slachtoffers? Mensen die al jarenlang opgesloten zitten in een afgesloten gebied dat er niet beter uitziet dan de Joodse getto’s in de Europese steden. Zal men aan de Israelische regering vragen om zelf de internationale rechtsregels te respecteren die werden opgemaakt om een nieuwe holocaust te voorkomen? 

Ik besef het, door deze kritiek op de Israëlische regering, loop ik het risico antisemiet genoemd te worden. Daarom citeer ik hier nog snel een joodse vredesactiviste. Toen men haar een vraag stelde over het terrorisme van Hamas, antwoordde zij: “noemen jullie de verzetstrijders van de 2e wereldoorlog ook terroristen?”

(Bijgevoegde foto is uit Gaza, maar niet van na de huidige aanval.)